Brochantytminerał z gromady siarczanów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Brochantyt
Ilustracja
Kryształy brochantytu z Bisbee, hrabstwo Cochise, Arizona, Stany Zjednoczone (2,3 x 2 x 0,8 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

Cu4 [(OH)6/SO4]
zasadowy siarczan miedzi

Twardość w skali Mohsa

3,5-4,0

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

3,97 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

zielona w odcieniach

Rysa

zielona

Połysk

perłowy

Nazwa pochodzi od nazwiska francuskiego geologa i mineraloga André Brochanta de Villiers (1772-1840).

Charakterystyka edytuj

Właściwości edytuj

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym, igiełkowym, włoskowym. Czasami tworzy zbliźniaczenia. Występuje w skupieniach ziarnistych, skorupowych, rozetowych, groniastych. Najładniejsze kryształy w postaci szczotek krystalicznych spotykane są w kawernach i szczelinach skalnych. Jest kruchy, przezroczysty, rozpuszcza się w rozcieńczonych kwasach.

Występowanie edytuj

Powstaje jako minerał wtórny w strefie utleniania kruszców miedzi. Najczęściej współwystępuje z takimi minerałami jak: azuryt, malachit, kupryt, tenoryt, atacamit, chryzokola.

Miejsca występowania:

  • W Polsce: został znaleziony w Rudawach Janowickich (kopalnia rud miedzi w Miedziance).

Zastosowanie edytuj

  • podrzędna, lokalna ruda miedzi (70,4% CuO),
  • atrakcyjny i ceniony kamień kolekcjonerski[potrzebny przypis],
  • kamień ozdobny,
  • bywa wykorzystywany w jubilerstwie.

Bibliografia edytuj

  • J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG ”Spirifer” W-wa 2005
  • A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.

Linki zewnętrzne edytuj