Bronisław Jabłoński

Bronisław Jabłoński (ur. 2 sierpnia 1920 w osadzie Niemce (ob. Ostrowy Górnicze) koło Będzina, zm. 26 maja 1986 we Wrocławiu) – polski agrotechnik, uczeń Bolesława Świętochowskiego, rektor Akademii Rolniczej we Wrocławiu w latach 1984–1986.

Bronisław Jabłoński

Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1920 Niemce
Data i miejsce śmierci	26 maja 1986 Wrocław
Profesor nauk rolniczych
Specjalność: agrotechnika
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1956
Habilitacja	1964
Profesura	1971
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Rolnicza we Wrocławiu
Rektor AR
Odznaczenia

Grób prof. Bronisława Jabłońskiego na cmentarzu przy ul. Smętnej we Wrocławiu

Życiorys

Pochodził z województwa kieleckiego. W czasach II wojny światowej walczył zbrojnie w okręgu kielecko-częstochowskim Armii Krajowej, nosząc pseudonim „Ostoja”. Po zakończeniu działań wojennych przeniósł się do Wrocławia, gdzie podjął studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Wrocławskiego, które ukończył w 1950 roku. Następnie był jednym z organizatorów Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu, z którą związał całe swoje życie zawodowe, uzyskując kolejne stopnie i tytuły naukowe łącznie z profesurą. Pracę doktorską pt. „Wpływ różnych mieszanek strukturotwórczych na niektóre właściwości gleby i plony roślin następczych” obronił w 1956, a habilitacyjną pt. „Dynamika próchnicy w glebie lekkiej” – w 1964. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1971 r., a zwyczajnego w 1985 r.

W 1966 roku został kierownikiem studiów doktoranckich (do 1982) oraz prodziekanem Wydziału Rolniczego (do 1970). W latach 1971–1986 był kierownikiem Katedry Ogólnej Uprawy Roli i Roślin we Wrocławiu. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Rolniczego w latach 1981–1984. W 1984 roku został wybrany na rektora Akademii Rolniczej. Stanowisko to zajmował przez następne dwa lata.

Jego działalność naukowa koncentrowała się wokół tematyki związanej z płodozmianem, upraszczaniem uprawy roli, nawozami organicznymi i mineralnymi, zmianowaniem, mikromorfologią gleby, ochroną środowiska, w tym regulacji terenów zdewastowanych przez górnictwo odkrywkowe oraz udziału w parach nad właściwym zagospodarowaniem zlewni rzeki Oławy, źródeł pitnych dla aglomeracji Wrocławia. Był współautorem podręcznika Ogólna uprawa roli i roślin. Odznaczony Krzyżami Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Bibliografia

• Encyklopedia Wrocławia, pod red. J. Harasimowicza, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2001, s. 297.