Bruno Müller
Bruno Müller (ur. 13 września 1905 w Strasburgu, zm. 1 marca 1960 w Oldenburgu) – niemiecki prawnik, SS-Obersturmbannführer, dowódca Einsatzkommando 2/I które aresztowało profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego 6 listopada 1939 (Sonderaktion Krakau), podlegającego organizacyjnie Einsatzgruppe I pod dowództwem SS-Brigadeführera Bruno Streckenbacha, działających przy niemieckiej 14 Armii.
.jpg) Bruno Müller w Krakowie (1940) | |
 SS-Obersturmbannführer
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1935–1945 |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
| |
Müller przybył na spotkanie z profesorami w asyście policji i wygłosił krótkie oświadczenie:
Tutejszy uniwersytet rozpoczął rok akademicki bez wcześniejszego uzyskania zgody władz niemieckich. Jest to wyraz złej woli. Ponadto jest powszechnie wiadomo, że nauczyciele zawsze byli wrogo nastawieni do niemieckiej nauki. W związku z tym, wszyscy, poza obecnymi na sali kobietami, zostaną wywiezieni do obozu koncentracyjnego. Jakakolwiek dyskusja, a nawet wypowiedzi na ten temat są wykluczone. Kto odważy się na opór wobec wykonania mojego rozkazu, zostanie zastrzelony[1].
Życiorys edytuj
Bruno Müller był członkiem NSDAP, SS i SD. Podczas niemiecko-radzieckiej agresji na Polskę we wrześniu 1939 nie tylko powierzono mu akcję aresztowania profesorów UJ, ale także dowodził oddziałem w ramach Einsatzgruppe zur besonderen Verwendung mającym za zadanie likwidację polskiej inteligencji na terenach Górnego Śląska w czasie operacji „Tannenberg”. Usuwał także z Górnego Śląska ludność żydowską, nad linię dzielącą po 17 września 1939 tereny okupowanej Polski na strefę niemiecką i radziecką. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w czerwcu 1941 Müller pracował w sztabie Einsatzgruppe D przy 11 Armii, która tylko do końca 1941 zamordowała 92 tysiące cywili[2].
8 sierpnia 1941 w Thigina Müller popełnił zbrodnię tak opisaną przez naocznego świadka:
Jako pierwszy podszedł do pewnej Żydówki, trzymającej w ramionach około trzyletnie dziecko, która została mu przez kogoś wskazana i powiedział co następuje: wy musicie umrzeć, abyśmy my mogli żyć. Po czym wyciągnął pistolet i zastrzelił najpierw dziecko a potem tę kobietę[2].
Po zakończeniu II wojny światowej Bruno Müller został skazany przez brytyjski sąd wojenny na karę 20 lat pozbawienia wolności. Jednak objęty amnestią wyszedł z więzienia już w 1953 i do śmierci w marcu 1960 pracował jako agent ubezpieczeniowy.
Polska Rzeczpospolita Ludowa starała się o pociągnięcie go do odpowiedzialności, jednak wszelkie starania polskiego wymiaru sprawiedliwości zostały oddalone[2].
Przypisy edytuj
- ↑ „Sonderaktion Krakau” – brutalny atak na polską inteligencję. Polskie Radio. [dostęp 2021-02-14]. (pol.).
- ↑ a b c Ku pamięci wiecznej hańby Bruno Müllera. W 80 rocznicę „Sonderaktion Krakau”. Salon24. [dostęp 2021-02-14]. (pol.).
Bibliografia edytuj
- Jochen Böhler, Klaus-Michael Mallmann, Jürgen Matthäus, Einsatzgruppen w Polsce, Ewa Ziegler-Brodnicka (tłum.), Warszawa: Bellona, 2009, ISBN 978-83-11-11588-0, OCLC 750967085.
- Helmut Krausnick, Die Truppe des Weltanschauungskrieges. Die Einsatzgruppen der Sicherheitspolizei und des SD 1938-1942, Hans-Heinrich Wilhelm, Stuttgart: Deutsche Verlags-Anstalt, 1981, ISBN 3-421-01987-8, OCLC 7511162.
Linki zewnętrzne edytuj
- Bruno Müller [online], Olokaustos [dostęp 2020-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-06] (wł.).