Buława
Buława (słowo pochodzenia tureckiego, ros. bułat) – broń obuchowa, udoskonalona forma kościanej lub drewnianej maczugi. Składała się ze styliska oraz kulistej lub gruszkowatej głowicy. Używana była do rozbijania hełmu przeciwnika. Znak dostojeństwa wojskowego. Popularna broń na wschodzie (starożytny Egipt, Mezopotamia, Indie, Persja, Imperium Osmańskie) i w Europie (na Węgrzech, w Rzeczypospolitej i na Rusi). W Polsce znak urzędu hetmana w XVI-XVIII wieku, później marszałka w XX wieku. Aby podkreślić znaczenie dowódcy, często wykonywano je z cennych materiałów i bogato dekorowano[1][2].
Rodzajem niewielkiej buławy jest piernacz.
GaleriaEdytuj
Hetman Jan Zamoyski trzymający buławę
Buławy z XVIII-XIX wieku
Buława moskiewska sprzed 1853
Prezydent Ignacy Mościcki wręcza buławę marszałkowską Edwardowi Śmigłemu-Rydzowi
Buława marszałka Śmigłego-Rydza
Buława hetmana Marcina Kalinowskiego
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ PWN Leksykon: Wojsko, wojna, broń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001, ISBN 83-01-13506-9.
- ↑ Michał Gradowski, Zdzisław Żygulski, Słownik uzbrojenia historycznego, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 60-61, ISBN 978-83-01-16260-3, OCLC 751388493.