Wikipedia

Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu

Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu (dawniej Szkoła Średnia dla Chłopców, niem. Knaben Mittelschule[1]) – neogotycki budynek znajdujący się przy placu św. Katarzyny 8 w Toruniu, oddany do użytku w 1901 roku[2][3]. Od 1978 roku siedziba Centrum Kształcenia Ustawicznego[4]. Obiekt figuruje w gminnej ewidencji zabytków (nr 2113)[5].

Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu
Ilustracja
Widok od strony południowej
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

plac św. Katarzyny 8

Typ budynku

szkoła

Styl architektoniczny

neogotyk

Architekt

Otto Schulz

Ukończenie budowy

1901

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Budynek Centrum Kształcenia Ustawicznego w Toruniu”
Ziemia53°00′48″N 18°36′43″E/53,013333 18,611944

Historia edytuj

Pod koniec XIX wieku rozpoczęto przygotowania pod budowę nowej szkoły[1]. Dotychczas w Toruniu istniała szkoła dla chłopców przy ul. Jęczmiennej w Nowym Mieście, jednak nie spełniała ona norm. Pod koniec XIX wieku złagodzono przepisy policyjno-budowlane, co pozwoliło na rozpoczęcie prac nad budową szkoły na przedmieściach Torunia. Szkołę wybudowano na już mocno zabudowanym Przedmieściu św. Katarzyny, na wolnej parceli u zbiegu Moltkestrasse (ul. Dąbrowskiego) i Katharinenstrasse (pl. św. Katarzyny)[6].

Szkołę zaprojektował budowniczy miejski Otto Schulz[6]. Według projektu szkoła w rzucie podobnym do litery „H” miała liczyć dwa piętra, na każdym z nich miało znajdować się po osiem klas[7]. Na parterze miały znaleźć się również pokój rektora, biblioteka, pracownia fizyczna z laboratorium. Na pierwszym piętrze zaplanowano salę konferencyjną, salę rysunkową oraz pracownie kartograficzne, a na drugim piętrze aula. Projekt zaakceptowano w kwietniu 1899 roku, wymuszono na Schulzu uproszczenie go pod względem dekoracji[2].

Szkołę średnią dla chłopców z ulicy Jęczmiennej przeniesiono do nowego gmachu w 1901 roku, gdy jeszcze prowadzono prace wykończeniowe[2]. W gmachu przy ul. Jęczmiennej pozostała szkoła podstawowa i szkoła żeńska[8].

Po I wojnie światowej szkoła średnia uzyskała status koedukacyjnej[8]. Od 1922 roku w budynku działała Dokształcająca Szkoła Zawodowa. W 1924 roku szkołę rozdzielono na Publiczną Szkołę Wydziałową Męską i Publiczną Szkołę Wydziałową Żeńską. Szkoły połączono w 1933 roku. Podczas II wojny światowej w budynku funkcjonowała Niemiecka Szkoła Średnia oraz szkoła powszechna oraz (od lutego 1942 roku) szpital wojskowy. W lutym 1945 roku budynek zajęły wojska sowieckie. Miasto odzyskało budynek w październiku 1945 roku. Działały tu m.in. Szkoła Powszechna dla Dorosłych nr 1, Liceum Wieczorowe dla Pracujących im. Stefana Żeromskiego, Szkoła Przysposobienia Rolniczego. 1 sierpnia 1978 roku w budynku rozpoczęło działalność Centrum Kształcenia Ustawicznego[4].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Kucharzewska 2004 ↓, s. 279.
  2. ↑ a b c Kucharzewska 2004 ↓, s. 284.
  3. ↑ W skrócie o nas. cku.torun.pl. [dostęp 2024-02-11].
  4. ↑ a b Historia szkoły. cku.torun.pl. [dostęp 2024-02-11].
  5. ↑ Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 122.
  6. ↑ a b Kucharzewska 2004 ↓, s. 280.
  7. ↑ Kucharzewska 2004 ↓, s. 282, 284.
  8. ↑ a b Kucharzewska 2004 ↓, s. 285.

Bibliografia edytuj

  • Joanna Kucharzewska: Architektura i urbanistyka Torunia w latach 1871-1920. Warszawa: Neriton, 2004. ISBN 838897369X.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Budynek_Centrum_Kształcenia_Ustawicznego_w_Toruniu&oldid=72830808”