Budynek bankowy przy Alejach Marcinkowskiego 12 w Poznaniu
Budynek bankowy przy Alejach Marcinkowskiego 12 w Poznaniu – reprezentacyjny budynek bankowy zlokalizowany w Poznaniu przy Alejach Marcinkowskiego 12.
Widok ogólny | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
Aleje Marcinkowskiego 12, Poznań |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Inwestor | |
Kondygnacje |
4 |
Rozpoczęcie budowy |
1911 |
Ukończenie budowy |
1913 |
Ważniejsze przebudowy |
lata 50. XX w. |
Pierwszy właściciel | |
Kolejni właściciele | |
Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Poznania | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
52°24′26,2″N 16°55′45,2″E/52,407278 16,929222 |
Historia
edytujObiekt wzniesiono dla Banku Rzeszy[1] w latach 1911–1913 (lub 1912[1][2]) według projektu Juliusa Habichta, niemieckiego architekta specjalizującego się w monumentalnej architekturze publicznej, w tym bankowej (zaprojektował on około 90 siedzib tego banku na terenie całych Niemiec). Wybujałą formę niemieckiej siedziby bankowej zdeterminowało sąsiedztwo polskich budowli zlokalizowanych obok, a świadczących o sile polskiego biznesu: Hotelu Francuskiego z Bankiem Kwilecki, Potocki i Spółka oraz Hotelu Bazar. Architekt zaprojektował więc obiekt stylowo surowy, klasyczny, oszczędny w detalu (jońskie pilastry w wielkim porządku), z wysokim kalenicowym dachem. Portal wejściowy ujęto doryckimi kolumnami. Dodatkowo skorzystano z klasycznych zdobień: meandru i masek na belkowaniu, co było zgodne z tendencjami urzędowymi architektury pruskiej drugiej dekady XX wieku[3].
Po odzyskaniu niepodległości w 1918 gmach zajęła Polska Krajowa Kasa Pożyczkowa, a od 1924 Bank Polski[4]. Budynek nie został poważnie uszkodzony w czasie II wojny światowej, jednak w latach 50. XX wieku przebudowano go według koncepcji Stefana Zieleśkiewicza (usunięto stromy dach i zamieniono go na płaski, dodano jedną kondygnację i sterczyny-obeliski)[3]. Przebudowa ta, według Marcina Libickiego, nie spowodowała utraty charakteru architektury obiektu[2]. Oryginalna jest sala bankowa wsparta na filarach i hol wejściowy[1].
W latach 1952–1956 mieszkał tu kompozytor i pianista jazzowy, Krzysztof Komeda-Trzciński[5], o czym świadczy stosowna tablica pamiątkowa[6].
Obecnie właścicielem budynku jest Narodowy Bank Polski[7].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 175, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344 .
- ↑ a b Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Piotr Libicki (ilustr.), Poznań: Wyd. „Gazeta Handlowa”, 1997, s. 144, ISBN 83-902028-4-0, OCLC 69302402 .
- ↑ a b Atlas architektury Poznania, Janusz Pazder (red.), Hanna Grzeszczuk-Brendel, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Poznań, 2008, s. 189, ISBN 978-83-7503-058-7, OCLC 316600366 .
- ↑ Po fyrtlach Poznania, Po fyrtlach Poznania 79a – Aleje Marcinkowskiego
- ↑ Polska Niezwykła, Poznań. Budynek przy Al. Marcinkowskiego 12
- ↑ napis na tablicy in situ
- ↑ Narodowy Bank Polski, Oddziały okręgowe NBP