Budzimira Wojtalewicz-Winke

Budzimira Wojtalewicz-Winke z domu Muzyk; pseudonim Budka, Irena (ur. 16 czerwca 1924 w Wolnym Mieście Gdańsku, zm. 4 maja 2015[1]) – polska działaczka podziemia niepodległościowego w czasie II wojny światowej w ramach struktur Armii Krajowej, uczestniczka powstania warszawskiego, działaczka na rzecz pojednania polsko-niemieckiego.

Budzimira Wojtalewicz-Winke
Data i miejsce urodzenia

16 czerwca 1924
Wolne Miasto Gdańsk

Data śmierci

4 maja 2015

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Życie i działalność edytuj

 
Grób Budzimiry Wojtalewicz-Winke na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko

Była córką działacza polonijnego w Wolnym Mieście Gdańsku, Feliksa Muzyki – kierownika i dyrygenta chóru polskiego „Lutnia” oraz Bolesławy Leszczyńskiej. Po agresji III Rzeszy na Polskę we wrześniu 1939 roku, ojciec Budzimiry został aresztowany, a następnie zamordowany przez nazistów w obozie koncentracyjnym KL Stutthof 22 marca 1940 roku (Wielki Piątek). Po aresztowaniu ojca, Budzimira wraz z matką została wysiedlona z Gdańska. Obie osiadły w Warszawie[2], gdzie Budzimira wstąpiła do Szarych Szeregów. Wraz z narzeczonym Tadeuszem Milewskim ps. „Ćwik” brała udział w powstaniu warszawskim jako członkini II plutonu „Alek” – 2. kompanii „Rudy” – batalionu „Zośka”Brygady Dywersyjnej „Broda 53” Zgrupowania „Radosław” AK (Tadeusz Milewski poległ w powstaniu; 5 sierpnia 1944 r.)[3].

Po wojnie wróciła do rodzinnego Gdańska i wyszła za mąż za Edmunda Wojtalewicza (zm. 1971). Współpracowała z NSZZ Solidarność. W 1986 roku Budzimira Wojtalewicz wyszła ponownie za mąż, za Niemca Heberta Winkego i osiadła wraz z nim w Atzelgift. Po śmierci męża w wypadku samochodowym powróciła na stałe do Polski[3].

Była bohaterką powieści niemieckiego historyka Dietera Schenka, pt. Jak pogoniłam Hitlera[2] oraz filmu dokumentalnego Barbary Balińskiej i Krzysztofa Kalukina pt. Jedenaste Przykazanie z 2008 roku[4].

Miejsce pochówku edytuj

Została pochowana na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko[5] (rejon X, kwatera IV-10-11a)[6].

Przypisy edytuj

  1. Budzimira Muzyk [online], 1944.pl [dostęp 2015-05-12] (pol.).
  2. a b Zmarła Budzimira Wojtalewicz-Winke, gdańszczanka niezwykła [online], strefahistorii.pl [dostęp 2015-05-12] (pol.).
  3. a b Nie żyje Budzimira Wojtalewicz-Winke [online], gdansk.gosc.pl [dostęp 2015-05-12] (pol.).
  4. Jedenaste Przykazanie [online], filmpolski.pl [dostęp 2015-05-12] (pol.).
  5. Zmarła Budzimira Wojtalewicz-Winke [online], tpg.info.pl [dostęp 2015-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-18] (pol.).
  6. Budzimira Wojtalewicz-Winke. cmentarze-gdanskie.pl. [dostęp 2020-05-31].