Bundesliga niemiecka w hokeju na lodzie
Bundesliga niemiecka w hokeju na lodzie (niem. Eishockey-Bundesliga, w skrócie BL) – najwyższa klasa rozgrywkowa hokeja na lodzie w Niemczech w latach 1958–1994. W 1994 roku została zastąpiona przez ligę DEL (Deutsche Eishockey Liga).
| Państwo | |
|---|---|
| Oficjalny skrót |
BL |
| Dyscyplina | |
| Organizator rozgrywek | |
| Data założenia |
1958 |
| Poprzednia nazwa | |
| Data rozwiązania |
1994 |
| Nowa nazwa | |
| Rozgrywki | |
| Liczba drużyn |
12 |
| Niższy poziom ligowy | |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca | |
| Ostatni zwycięzca | |
| Najwięcej zwycięstw |
EV Füssen (9 razy) |
Historia
edytujWczesne lata
edytujW 1958 roku Bundesliga zastąpiła Oberligę jako najwyższą klasę rozgrywkową w RFN. W pierwszym sezonie, sezonie 1958/1959 triumfatorem rozgrywek został EV Füssen, który zdominował ostatnie sześć sezonów Oberligi. Na początku w rozgrywkach dominowały kluby z Bawarii, jednak z czasem w rozgrywkach zaczęły się liczyć kluby z innych krajów związkowych, takie jak m.in.: BSC Berlin, Düsseldorfer EG, Kölner EC, Mannheimer ERC.
W latach 1958–1961 Bundesliga składała się z 8 klubów i odbywała się ona w formie jednej rundy, jednak w następnych sezonach liczba klubów oraz formuła stale się zmieniała. W sezonie 1961/1962 po rundzie zasadniczej rozegrano rundę mistrzowską, w której triumfował EC Bad Tölz, natomiast spadkowiczów do Oberligi wyłaniała runda spadkowa.
Rozwój Bundesligi
edytujW sezonie 1965/1966 liga składała się z 10 klubów, natomiast w sezonie 1966/1967 w celu zredukowania kosztów podróży na mecze wyjazdowe podzielono ligę na Grupę Zachodnią i Południową: pięć bawarskich zostało przydzielonych do Grupy Południowej, natomiast drużyny z zachodniej części kraju oraz Berlina przydzielono do Grupy Zachodniej. W sezonie 1968/1969 liga została powiększona do 12 klubów, a po sezonie 1968/1969 DEB (Deutsche Eishockey-Bund) przejął organizację rozgrywek od DEV (Deutscher Eissport-Verband).
W sezonie 1979/1980 po rundzie zasadniczej rozegrano drugą rundę podzieloną na 3 grupy: z której po dwa najlepsze kluby oraz dwa najlepsze kluby z 3. miejsc awansowało do rundy mistrzowskiej, a pozostałe kluby do rundy spadkowej.
Powstanie fazy play-off
edytuj
W sezonie 1980/1981 zmieniono formułę ligi na model rozgrywek połnocnoamerykańskich: po rundzie zasadniczej odbyła się faza play-off. Pierwszym triumfatorem rozgrywek w takiej formule został SC Riessersee (wygrana rywalizacji w finale z Düsseldorfer EG 2:1), który czuł się pokrzywdzony formułą rozgrywek z sezonu 1979/1980.
Podczas sezonu 1980/1981 wybuchła afera dotycząca fałszowania paszportów niemieckich dla zagranicznych zawodników w celu obejścia limitu dla tych zawodników, w której zamieszane były Duisburger SC i Kölner EC, a mecze tych drużyn, w których grali zawodnicy z fałszywymi dokumentami, zostały zweryfikowane na walkower 0:5 na niekorzyść tych klubów, co spowodowało odjęcie punktów obu klubów w tabeli ligowej, a zarazem: dla Duisburger SC spadek do 2. Bundesligi, natomiast dla Kölner EC brak awansu do fazy play-off i obrona przed spadkiem w rundzie spadkowej (klub w latach 1984–1988 czterokrotnie triumfował z rozgrywkach).
Ostatnie lata
edytujPo zjednoczeniu Niemiec 3 września 1990 roku, dwa kluby z NRD: Dynamo Berlin i Dynamo Weißwasser zostały dopuszczone do rozgrywek w sezonie 1990/1991, tym samym liga została powiększona do 12 klubów. Najbardziej utytułowaną drużyną ogólnoniemieckich rozgrywek był Düsseldorfer EG, który trzykrotnie z rzędu triumfował w rozgrywkach (1991–1993).
Od wprowadzenia fazy play-out, decydującą kwestią dotyczącą spadku z Bundesligi była sytuacja finansowa klubów (cztery kluby zostały zdegradowane z rozgrywek mimo utrzymania względem sportowym), w związku z czym kluby Bundesligi domagały się utworzenia nowej profesjonalnej ligi opartej na modelu północnoamerykańskim, co miało zagwarantował lepszą reklamę oraz odciążyć pracę na rzecz juniorów i amatorów władze DEB.
Sezon 1993/1994 był ostatnim sezon Bundesligi, którego ostatnim triumfatorem został Hedos Monachium, który w fazie play-off nie przegrał żadnego meczu, a w finale wygrał rywalizację z Düsseldorfer EG 3:0.
Po zakończeniu sezonu 1993/1994 i negocjacjach z DEB kluby zdecydowały o utworzeniu ligi zawodowej DEL, składającej się z 18 klubów, która zastąpiła Bundesligę jako najwyższą klasę rozgrywkową w Niemczech[1].
Lista sezonów
edytuj(Uwaga! Lista nie jest równoznaczna z listą mistrzów Polski)
Tabela medalowa
edytujWedług klubów
edytuj| Lp. | Klub | Miejsca na podium | Lata triumfów | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
Suma | |||
| 1. | EV Füssen | 9 | 4 | 0 | 13 | 1959, 1961, 1963, 1964, 1965, 1968, 1969, 1971, 1973 |
| 2. | Düsseldorfer EG | 7 | 8 | 3 | 18 | 1967, 1972, 1975, 1990, 1991, 1992, 1993 |
| 3. | Kölner EC | 6 | 2 | 5 | 13 | 1977, 1979, 1984, 1986, 1987, 1988 |
| 4. | SB Rosenheim | 3 | 3 | 3 | 9 | 1982, 1985, 1989 |
| 5. | SC Riessersee | 3 | 1 | 6 | 10 | 1960, 1978, 1981 |
| 6. | EC Bad Tölz | 2 | 8 | 3 | 13 | 1962, 1966 |
| 7. | EV Landshut | 2 | 3 | 4 | 9 | 1970, 1983 |
| 8. | BSC Berlin | 2 | 2 | 1 | 5 | 1974, 1976 |
| 9. | Mannheimer ERC | 1 | 4 | 6 | 11 | 1980 |
| 10. | Hedos Monachium | 1 | 0 | 0 | 1 | 1994 |
| 11. | Krefelder EV | 0 | 1 | 1 | 2 | |
| 12. | VfL Bad Nauheim | 0 | 0 | 1 | 1 | |
Według krajów związkowych
edytuj| Lp. | Kraj związkowy | Miejsca na podium | Kluby | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
|
|
Suma | |||
| 1. |  Bawaria |
20 | 19 | 16 | 55 | EC Bad Tölz, EV Füssen, EV Landshut, Hedos Monachium, SB Rosenheim, SC Riessersee |
| 2. |  Nadrenia Północna-Westfalia |
13 | 11 | 9 | 33 | Düsseldorfer EG, Kölner EC, Krefelder EV |
| 3. |  Berlin |
2 | 2 | 1 | 5 | BSC Berlin |
| 4. |  Badenia-Wirtembergia |
1 | 4 | 6 | 11 | Mannheimer ERC |
| 5. |  Hesja |
0 | 0 | 1 | 1 | VfL Bad Nauheim |
Kluby
edytujRekordy
edytuj- Najwięcej sezonów: EV Landshut (31 sezonów: 1963/1964–1993/1994)
- Najwięcej goli: Erich Kühnhackl (714 goli)
- Najwięcej asyst: Gerd Truntschka (944 asysty)
- Najwięcej punktów: Erich Kühnhackl (1408 punktów)
Formuła
edytuj
|
|
Przypisy
edytuj- ↑ Championnat d'Allemagne 1993/94 (fr.)
- ↑ Günter Klein: 30 Jahre Eishockey-Bundesliga. Copress Verlag, 1988, s. 94. ISBN 3-7679-0289-3. (niem.).