Cahuachi
Cahuachi – prekolumbijska osada położona na Płaskowyżu Nazca w Peru, najważniejszy i największy znany ośrodek kultury Nazca.
Zajmujące obszar 24 km² miasto zlokalizowane zostało nad rzeką Nazca, będącą jedynym źródłem wody w suchej i jałowej okolicy[1]. Nie było zasiedlone na stałe, pełniąc rolę centrum ceremonialnego, do którego w trakcie świąt religijnych ściągali pielgrzymi[1][2]. Otaczające Cahuachi mury o wysokości 40 cm nie miały charakteru obronnego, wyznaczając jedynie granice świętego okręgu[1]. Na stanowisku znajduje się ponad 40 świątyń, usytuowanych wokół rozległych placów[1]. Świątynie te stworzone zostały poprzez zaadaptowanie naturalnych wzgórz, na których wznoszono następnie budowle z cegły suszonej[1][2]. Największa ze świątyń, tzw. Wielka Piramida, ma postać piramidy schodkowej o wysokości ok. 20 metrów[1].
W trakcie wykopalisk archeologicznych na terenie Cahuachi odkryto liczne pochówki i depozyty ofiarne, związane ze sprawowanym tu kultem. Jeden z pochówków, datowany na połowę IV wieku, zawierał 64 ciała lam, ceramikę, trzy ludzkie głowy-trofea i dwa pochówki ludzkie. Całość przykryta została warstwą gliny i zwieńczona rzeźbą przedstawiającą głowę ludzką[1].
Na przełomie V i VI wieku Cahuachi zostało porzucone, przypuszczalnie na skutek przemian politycznych związanych z odsunięciem od władzy dotychczasowej teokratycznej elity. Przed opuszczeniem miasto zostało celowo zasypane[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Wielka Historia Świata. T. 3. Kraków: Oficyna Wydawnicza Fogra, 2005, s. 711. ISBN 83-85719-84-9.
- ↑ a b A Dictionary of Archaeology. edited by Ian Shaw and Robert Jameson. Oxford: Blackwell Publishing, 1999, s. 128. ISBN 0-631-17423-0.