Carl Friedrich Pöppelmann
Carl Friedrich Pöppelmann (ur. 1697 w Dreźnie, zm. 14 lutego lub 2 marca 1750 w Warszawie) – architekt saski projektujący w stylu dojrzałego baroku, syn Matthäusa Daniela Pöppelmanna.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość |
niemiecka |
Język |
niemiecki |
Dziedzina sztuki | |
Epoka | |
Ważne dzieła | |
Fasada zamku w Warszawie od strony Wisły |

Życiorys
edytujW 1714 roku dołączył do Urzędu Budowlanego w Dreźnie w Saksonii jako niepłatny pracownik. W 1715 uzyskał stopień podporucznika w Saskim Korpusie Inżynieryjnym. W 1717 roku jego stanowisko zostało przekształcone w stanowisko etatowe.
W 1724 roku przyjechał do Warszawy do króla Augusta II Mocnego. Od tego czasu przebywał w Polsce wraz ze swoim ojcem, gdzie podjął się wznoszenia wielu budowli w stylu dojrzałego baroku, dzięki czemu styl rokoko drezdeńskiego zadomowił się w stolicy. Był pracownikiem Saskiego Urzędu Budowlanego w Warszawie[1][2]. W dniu 1 lipca 1725 roku awansował na kapitana. W 1729 lub 1730 roku awansował na podpułkownika, pomijając stopień majora. Między innymi w 1726 roku był odpowiedzialny za kontynuację budowy Pałacu Saskiego, którą rozpoczęto już w 1715 roku z Joachimem Danielem von Jauchem, który głównie zajmował się sprawami urzędowymi. Również w 1726 roku był odpowiedzialny za odbudowę Błękitnego Pałacu z Danielem Jauchem i Johannem Sigmundem Deybelem von Hammerau.
Pöppelmann, który awansował do stopnia generała majora, pracował również nad budową fortyfikacji. W 1742 roku Pöppelmann zastąpił Johanna Christopha von Naumanna na stanowisku Dyrektora Generalnego Budownictwa Akcyzowego w Saksonii. W uznaniu jego zasług, został w tym samym roku uhonorowany tytułem szlacheckim tytułem. W dniu 19 lutego 1747 roku Pöppelmann został generałem majorem. Zmarł w Warszawie. Jego następcą został jego asystent, Johann Christoph Knöffel.
Realizacje
edytuj- 1726 - współudział z Janem Zygmuntem Deyblem i Joachimem Danielem Jauchem w projektowaniu pałacu Błękitnego w Warszawie, później przebudowany w stylu klasycystycznym w XIX wieku;
- 1737-1739 - przebudowa Pałacu Kazimierzowskiego (Aleksandra Józefa Sułkowskiego) w Warszawie, przebudowany w 1824 roku w stylu klasycystycznym;
- 1738 - Nowy Zamek w Grodnie na zlecenie króla Augusta III Sasa (1738-1742), przebudowany po 1945 roku w stylu socrealizmu;
- 1740-1747 - wschodnia fasada Zamku Królewskiego w Warszawie[3] − wspólnie z Gaetano Chiaverim i Janem Krzysztofem Knöfflem (odbudowana po zniszczeniu w 1944 roku);
- 1745-1748 - przebudowa pałacu Saskiego w Warszawie, nie istnieje od 1944 roku;
- Kaplica królewska w Pałacu Saskim w Warszawie, nie istnieje;
- 1748 - projekt Operalni saskiej, nie istnieje;
- projekt przebudowy Zamku Ujazdowskiego w Warszawie (niezrealizowany).
Galeria
edytuj-
Pałac Błękitny w Warszawie
-
Projekt kaplicy w pałacu w Ujazdowie
-
Projekt pałacu w Ujazdowie
-
Projekt zamku w Warszawie
-
Pałac Błękitny
-
Nowy Zamek w Grodnie
-
Pałac Sułkowskich (Kazimierzowski) od ogrodu
-
Pałac Sułkowskich (Kazimierzowski) fasada główna
Przypisy
edytuj- ↑ Elżbieta Charazińska, Ogród Saski, Warszawa, 1979, s. 13.
- ↑ Polski Słownik Biograficzny tom XXVIII wyd. 1984-1985 s. 325
- ↑ Michał Wardzyński , Sztuka nowożytna na Mazowszu, Zarys problematyki, w: Dzieje Mazowsza, t. 2: Lata 1527-1795, red. J. Tyszkiewicz, Pułtusk 2015, s. 629-731 [online] [dostęp 2024-07-25] .