Carl Friedrich Pöppelmann

saski architekt

Carl Friedrich Pöppelmann (ur. 1697 w Dreźnie, zm. 14 lutego lub 2 marca 1750 w Warszawie) – architekt saski projektujący w stylu dojrzałego baroku, syn Matthäusa Daniela Pöppelmanna.

Carl Friedrich Pöppelmann
Data i miejsce urodzenia

1697
Drezno

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1750
Warszawa

Narodowość

niemiecka

Język

niemiecki

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

barok

Ważne dzieła

Fasada zamku w Warszawie od strony Wisły

Wschodnia fasada Zamku Królewskiego w Warszawie

Życiorys

edytuj

W 1714 roku dołączył do Urzędu Budowlanego w Dreźnie w Saksonii jako niepłatny pracownik. W 1715 uzyskał stopień podporucznika w Saskim Korpusie Inżynieryjnym. W 1717 roku jego stanowisko zostało przekształcone w stanowisko etatowe.

W 1724 roku przyjechał do Warszawy do króla Augusta II Mocnego. Od tego czasu przebywał w Polsce wraz ze swoim ojcem, gdzie podjął się wznoszenia wielu budowli w stylu dojrzałego baroku, dzięki czemu styl rokoko drezdeńskiego zadomowił się w stolicy. Był pracownikiem Saskiego Urzędu Budowlanego w Warszawie[1][2]. W dniu 1 lipca 1725 roku awansował na kapitana. W 1729 lub 1730 roku awansował na podpułkownika, pomijając stopień majora. Między innymi w 1726 roku był odpowiedzialny za kontynuację budowy Pałacu Saskiego, którą rozpoczęto już w 1715 roku z Joachimem Danielem von Jauchem, który głównie zajmował się sprawami urzędowymi. Również w 1726 roku był odpowiedzialny za odbudowę Błękitnego Pałacu z Danielem Jauchem i Johannem Sigmundem Deybelem von Hammerau.

Pöppelmann, który awansował do stopnia generała majora, pracował również nad budową fortyfikacji. W 1742 roku Pöppelmann zastąpił Johanna Christopha von Naumanna na stanowisku Dyrektora Generalnego Budownictwa Akcyzowego w Saksonii. W uznaniu jego zasług, został w tym samym roku uhonorowany tytułem szlacheckim tytułem. W dniu 19 lutego 1747 roku Pöppelmann został generałem majorem. Zmarł w Warszawie. Jego następcą został jego asystent, Johann Christoph Knöffel.

Realizacje

edytuj

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Elżbieta Charazińska, Ogród Saski, Warszawa, 1979, s. 13.
  2. Polski Słownik Biograficzny tom XXVIII wyd. 1984-1985 s. 325
  3. Michał Wardzyński, Sztuka nowożytna na Mazowszu, Zarys problematyki, w: Dzieje Mazowsza, t. 2: Lata 1527-1795, red. J. Tyszkiewicz, Pułtusk 2015, s. 629-731 [online] [dostęp 2024-07-25].