Carl Friedrich Pöppelmann

Carl Friedrich Pöppelmann
Data i miejsce urodzenia	1697 ; Drezno
Data i miejsce śmierci	14 lutego 1750 ; Warszawa
Narodowość	niemiecka
Język	niemiecki
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	barok
	Ważne dzieła
	Fasada zamku w Warszawie od strony Wisły
	Multimedia w Wikimedia Commons

Carl Friedrich Pöppelmann (ur. 1697 w Dreźnie, zm. 14 lutego lub 2 marca 1750 w Warszawie) – architekt saski projektujący w stylu dojrzałego baroku, syn Matthäusa Daniela Pöppelmanna.

Życiorys

W 1714 roku dołączył do Urzędu Budowlanego w Dreźnie w Saksonii jako niepłatny pracownik. W 1715 uzyskał stopień podporucznika w Saskim Korpusie Inżynieryjnym. W 1717 roku jego stanowisko zostało przekształcone w stanowisko etatowe.

W 1724 roku przyjechał do Warszawy do króla Augusta II Mocnego. Od tego czasu przebywał w Polsce wraz ze swoim ojcem, gdzie podjął się wznoszenia wielu budowli w stylu dojrzałego baroku, dzięki czemu styl rokoko drezdeńskiego zadomowił się w stolicy. Był pracownikiem Saskiego Urzędu Budowlanego w Warszawie^[1]^[2]. W dniu 1 lipca 1725 roku awansował na kapitana. W 1729 lub 1730 roku awansował na podpułkownika, pomijając stopień majora. Między innymi w 1726 roku był odpowiedzialny za kontynuację budowy Pałacu Saskiego, którą rozpoczęto już w 1715 roku z Joachimem Danielem von Jauchem, który głównie zajmował się sprawami urzędowymi. Również w 1726 roku był odpowiedzialny za odbudowę Błękitnego Pałacu z Danielem Jauchem i Johannem Sigmundem Deybelem von Hammerau.

Pöppelmann, który awansował do stopnia generała majora, pracował również nad budową fortyfikacji. W 1742 roku Pöppelmann zastąpił Johanna Christopha von Naumanna na stanowisku Dyrektora Generalnego Budownictwa Akcyzowego w Saksonii. W uznaniu jego zasług, został w tym samym roku uhonorowany tytułem szlacheckim tytułem. W dniu 19 lutego 1747 roku Pöppelmann został generałem majorem. Zmarł w Warszawie. Jego następcą został jego asystent, Johann Christoph Knöffel.

Realizacje

1726 - współudział z Janem Zygmuntem Deyblem i Joachimem Danielem Jauchem w projektowaniu pałacu Błękitnego w Warszawie, później przebudowany w stylu klasycystycznym w XIX wieku;
1737-1739 - przebudowa Pałacu Kazimierzowskiego (Aleksandra Józefa Sułkowskiego) w Warszawie, przebudowany w 1824 roku w stylu klasycystycznym;
1738 - Nowy Zamek w Grodnie na zlecenie króla Augusta III Sasa (1738-1742), przebudowany po 1945 roku w stylu socrealizmu;
1740-1747 - wschodnia fasada Zamku Królewskiego w Warszawie^[3] − wspólnie z Gaetano Chiaverim i Janem Krzysztofem Knöfflem (odbudowana po zniszczeniu w 1944 roku);
1745-1748 - przebudowa pałacu Saskiego w Warszawie, nie istnieje od 1944 roku;
Kaplica królewska w Pałacu Saskim w Warszawie, nie istnieje;
1748 - projekt Operalni saskiej, nie istnieje;
projekt przebudowy Zamku Ujazdowskiego w Warszawie (niezrealizowany).