Cerkiew św. Aleksandra Newskiego w Stāmerienie

cerkiew na Łotwie

Cerkiew św. Aleksandra Newskiegoprawosławna cerkiew w Stāmerienie, w dekanacie madońskim eparchii dyneburskiej Łotewskiego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew św. Aleksandra Newskiego
Stāmerienas Sv. Ņevas Aleksandra pareizticīgo baznīca
cerkiew parafialna
Ilustracja
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Stāmeriena

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Łotewski Kościół Prawosławny

Parafia

św. Aleksandra Newskiego w Stāmerienie

Wezwanie

św. Aleksandra Newskiego

Wspomnienie liturgiczne

30 sierpnia/12 września;
14/27 listopada

Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, po prawej znajduje się punkt z opisem „Cerkiew św. Aleksandra Newskiego”
Ziemia57°12′56,4″N 26°53′31,1″E/57,215667 26,891972

Inicjatorem budowy świątyni był Johann von Wolff, który wzniósł cerkiew dla swojej żony, wyznawczyni prawosławia Sofii Potiomkiny. Pierwsza cerkiew w Stāmerienie była zbudowana z drewna. Na jej miejscu w latach 1902–1904 wznoszono świątynię murowaną. 6 czerwca 1904 gotowy obiekt poświęcił arcybiskup ryski i jełgawski Agatangel (Prieobrażenski) w otoczeniu 13 innych duchownych.

Do lat 60. XX wieku cerkiew była świątynią parafialną. Po tym okresie prawosławna społeczność Stāmerieny niemal całkowicie zanikła. Pozbawiona remontów cerkiew była systematycznie dewastowana; przeprowadzono jedynie renowację głównej kopuły, która uratowała obiekt przed całkowitym zniszczeniem. Następnie budynek został zaadaptowany na magazyn sowchozu. Po upadku ZSRR istniał projekt adaptacji obiektu na salę koncertową. Z braku funduszy i te prace zostały przerwane, co umożliwiło reaktywację parafii prawosławnej. Po remontach przeprowadzonych przez kilkudziesięciu prawosławnych ze Stāmerieny 3 grudnia 1995 w cerkwi odbyła się pierwsza od kilkudziesięciu lat Święta Liturgia. Dzięki prywatnym darczyńcom w świątyni pojawił się nowy dzwon, przekazany z Białorusi. Wyposażenie świątyni uzupełniano o przedmioty z różnych cerkwi zniszczonych lub zdewastowanych w czasach radzieckich, które przetrwały ruinę obiektów, w których pierwotnie się znajdowały. Z pierwotnego wyposażenia obiektu przetrwała jedynie postać anioła z ikonostasu oraz wizerunek patrona cerkwi.

Cerkiew w Stāmerienie ze względu na kolorystykę ścian i srebrnych kopuł na wieżach jest nazywana białą cerkwią. Świątynia usytuowana jest na niewielkim wzgórzu, tuż przy jeziorze Pogas. Budynek jest wzniesiony na planie krzyża, z wysoką wieżą-dzwonnicą przy wejściu i pięcioma kopułami w części centralnej budowli. Ikonostas został wykonany w Niżnym Nowogrodzie, a na jego zdobienie zużyto 1,5 kg złota.

Bibliografia edytuj