Cerkiew św. Onufrego w Rukomyszu
Cerkiew św. Onufrego – zabytkowa niewielka obronna cerkiew parafialna w Rukomyszu, wsi w rejonie buczackim obwodu tarnopolskiego na Ukrainie.
 nr rej. 61-212-5023
| |||||||||
| cerkiew parafialna | |||||||||
 Widok na cerkiew | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Eparchia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
12/25 czerwca | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||||||||
| 49,095°N 25,377°E/49,094972 25,377400 | |||||||||
Wiadomości
edytujKonsekrowana w 1768 jako cerkiew greckokatolicka, obecnie jest cerkwią parafialną w jurysdykcji Kościoła Prawosławnego Ukrainy (do 2018 r. należała do Ukraińskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego). Słynna przede wszystkim z powodu znajdującej się w niej rzeźbionej figury świętego Onufrego, za autora której uważa się Jana Jerzego Pinzla.
Cerkiew została zamknięta przez władzę bolszewicką w 1953.
30 lipca 2012 kamienie ze skał spadły na przedsionek cerkwi i zrujnowały go[1]; przyczyną zdarzenia były wybuchy podczas budowy drogi objazdowej obok Buczacza[2] Jednak figura świętego Onufrego ocalała, zniszczeniu uległa tylko część jednego palca na ręce.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ На Тернопільщині брили зі скелі впали на церкву XV століття // Релігійно-інформаційна служба України. — 2012. — 31 липня.
- ↑ Ура, канікули!. truskavetskyjvisnyk.io.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-06)]. // Трускавецький вісник. — 2011. — № 62 (22 черв.)
Bibliografia
edytuj- Sadok Barącz: Pamiątki buczackie. Lwów: Drukarnia Gazety Narodowej, 1882, 168 s..
- Mychało Stankewycz: Buczacz ta okołyci. Lwów: СКІМ, 2010, 256 s., іl. ISBN 966-95709-0-4. (ukr.)
Linki zewnętrzne
edytuj- Rukomysz, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 960.
- Rukomysz – pustelnie w grotach skalnych i Zarwanica- „Lourdes” unickie w: Nasze wakacje we Lwowie i na Podolu