Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” w Dubrowicach

Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak” – prawosławna cerkiew w Dubrowicach, 4 km od Podolska.

Cerkiew Ikony Matki Bożej „Znak”

Церковь Знамения Пресвятой Богородицы в Дубровицах

nr rej. 5010359009 z dnia 30.08.1960
cerkiew parafialna
Widok ogólny
Państwo	Rosja
Obwód	moskiewski
Miejscowość	Dubrowicy
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Eparchia	podolska
Wezwanie	Ikony Matki Bożej „Znak”
Wspomnienie liturgiczne	27 listopada/10 grudnia
Historia Data rozpoczęcia budowy 1690 Data zakończenia budowy 1697 Data poświęcenia 11 lutego 1704 Data zamknięcia do lat 30. XX wieku Aktualne przeznaczenie czynna świątynia prawosławna Data reaktywacji 1990 Fundator Borys Aleksjewicz Golicyn
Dane świątyni Styl barokowy Świątynia • materiał bud. • cegła Wieża kościelna • liczba wież 1 Liczba ikonostasów 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 1
Położenie na mapie Rosji Dubrowicy, cerkiew
Położenie na mapie obwodu moskiewskiego Dubrowicy, cerkiew
55°26′28,8″N 37°29′40,6″E
Strona internetowa

Historia

Cerkiew została wzniesiona w majątku Golicynów, z inicjatywy Borisa Aleksiejewicza Golicyna, głównego inicjatora rozbudowy rodzinnej posiadłości, urządzenia w niej parku, wzniesienia budynków gospodarczych i głównego obiektu mieszkalnego, oraz cara Piotra I. Budowa obiektu trwała od 1690 do 1697. Gotowa świątynia nie mogła jednak zostać poświęcona, gdyż patriarcha moskiewski i całej Rusi Adrian odmówił zezwolenia na konsekrację cerkwi wzniesionej w stylu przypominającym katolickie kościoły Europy Zachodniej. Świątynia mogła zostać poświęcona dopiero po śmierci patriarchy. Ceremonię przeprowadził 11 lutego 1704 metropolita riazański Stefan, locum tenens Patriarchatu, w obecności cara Piotra I.

Obiekt został wyremontowany w latach 1848–1850 i ponownie poświęcony przez metropolitę moskiewskiego Filareta. Renowacja była finansowana z kasy państwowej i według pierwotnych planów miała doprowadzić do nadania cerkwi stylu typowo ruskiego. Sprzeciwił się jednak temu służący w cerkwi duchowny.

Świątynia była czynna do lat 30. XX wieku. Została wówczas zamknięta dla kultu i porzucona, a jej stan techniczny ulegał stopniowemu pogorszeniu. Mimo prac remontowych przeprowadzonych w latach 60. XX wieku cerkiew była już niemal całkowicie zrujnowana. Prawosławna parafia w Dubrowicach została ponownie zarejestrowana w 1989, zaś w 1990 biskup możajski Grzegorz odprawił pierwszą po latach Świętą Liturgię w opuszczonej świątyni. W cerkwi trwają prace remontowe.

Architektura

Ikonostas

Cerkiew wzniesiono w stylu barokowym, z białej cegły na miejscu starszej, drewnianej świątyni.

Budynek został wzniesiony na planie przypominającym kształt czterolistnej koniczyny, w której centralnej części znajduje się trójkondygnacyjna wieża zwieńczona żelazną, pozłacaną koroną w miejsce tradycyjnej cebulastej kopuły. Jest to jedyna cerkiew w Rosji o podobnej konstrukcji. Całość jest bogato zdobiona płaskorzeźbami i rzeźbami wykonanymi przez zatrudnionych przez Golicynów artystów ze Szwajcarii. W barokowej ornamentyce widoczne są akcenty nawiązujące do sztuki staroruskiej Suzdala i Włodzimierza. Przy wejściu do cerkwi usytuowane są figury świętych Jana Chryzostoma i Grzegorza z Nazjanzu. Wyżej umieszczono postacie czterech ewangelistów.

We wnętrzu cerkwi wszystkie inskrypcje na ścianach były pierwotnie zapisane w języku łacińskim, następnie zamalowano je i wykonano ponownie cyrylicą. Wnętrze obiektu zdobią cykle płaskorzeźb przedstawiające Mękę Pańską, postacie proroków starotestamentowych oraz wyobrażenia Zmartwychwstania Pańskiego i Koronacji Matki Bożej. Dwie ostatnie kompozycje stanowią powtórzenie motywów znanych ze sztuki zachodniej, nie przypominają wyobrażeń typowych dla prawosławia.

Ikonostas w świątyni wykonano w tym samym okresie, gdy trwała budowa. Przetrwał on do naszych czasów.