Cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela w Nowej Woli

Cerkiew pod wezwaniem Narodzenia św. Jana Chrzcicieladrewniana, prawosławna cerkiew parafialna w Nowej Woli. Należy do dekanatu Gródek diecezji białostocko-gdańskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.

Cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela
A-290 z dnia 14.06.1989.
cerkiew parafialna
Ilustracja
Widok ogólny cerkwi
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Miejscowość

Nowa Wola

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Diecezja

białostocko-gdańska

Wezwanie

Narodzenia św. Jana Chrzciciela

Wspomnienie liturgiczne

24 czerwca/7 lipca

Położenie na mapie gminy Michałowo
Mapa konturowa gminy Michałowo, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola, cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola, cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola, cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela”
Położenie na mapie powiatu białostockiego
Mapa konturowa powiatu białostockiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nowa Wola, cerkiew Narodzenia św. Jana Chrzciciela”
Ziemia53°00′04,6″N 23°37′39,1″E/53,001278 23,627528

Pierwsza cerkiew unicka w Nowej Woli powstała około 1743, po erygowaniu parafii Narodzenia św. Jana Chrzciciela. Około 1839 przeszła ona do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1]. Cerkiew nosiła wezwanie Narodzenia Matki Bożej, zmienione następnie na św. Michała Archanioła. Świątynia ta spłonęła w 1915.

Wcześniej, w 1908, wzniesiono drugą, zachowaną do dnia dzisiejszego cerkiew pod wezwaniem Narodzenia św. Jana Chrzciciela[2]. Jest to budowla drewniana, o konstrukcji zrębowej, wzniesiona na planie krzyża łacińskiego. Transept z obu stron zamknięty prostokątnie. Prezbiterium zamknięte trójbocznie z 2 bocznymi zakrystiami. Nad kruchtą nadbudowana wieża-dzwonnica, zwieńczona stożkowym, ośmiobocznym hełmem z kopułką. Nad centralną częścią nawy ośmioboczny bęben zwieńczony wieżyczką z cebulastą kopułą. Dachy cerkwi blaszane. Każde wejście (jedno frontowe i 2 boczne – na krańcach transeptu) poprzedzone gankiem. Nad gankami dwuspadowe daszki wsparte na kolumienkach.

Świątynię wpisano do rejestru zabytków 14 czerwca 1989 pod nr A-290[3].

Przypisy edytuj

  1. Dzieje parafii. [dostęp 2014-01-02]. (pol.).
  2. Andrzej Keczyński, Ewa Moroz-Keczyńska: DREWNIANE CERKWIE BIAŁOSTOCCZYZNY. [dostęp 2014-01-02]. (pol.).
  3. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 8 [dostęp 2014-01-02].

Bibliografia edytuj

  • Kalendarz Prawosławny 2021, Wydanie Warszawskiej Metropolii Prawosławnej, ISSN 1425-2171, ss. 189–194, 224

Linki zewnętrzne edytuj