Chaber austriacki

gatunek rośliny

Chaber austriacki, chaber frygijski (Centaurea phrygia L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. W Polsce jest rzadki na niżu i częstszy w niższych partiach gór.

Chaber austriacki
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Carduoideae

Rodzaj

chaber

Gatunek

chaber austriacki

Nazwa systematyczna
Centaurea phrygia L.
Sp. Pl. 2: 910. 1753[3]
Synonimy
  • Centaurea austriaca Willd.

Morfologia edytuj

 
Kwiatostany
Pokrój
Bylina o wysokości 30–80 cm.
Łodyga
Wzniesiona, pojedyncza bądź w górnej części rozgałęziona, zwykle z 1-3 koszyczkami.
Liście
Niepodzielone, podługowate bądź podłużnie eliptyczne, sztywno i szorstko owłosione z obu stron, zwężone u nasady.
Kwiaty
Koszyczki kwiatowe o średnicy 3-5 cm, osadzone pojedynczo na szczytach rozgałęzień. Okrywa koszyczka kulistawa, o długości 14-16 mm. Łuski zakryte brunatnymi lub czarniawymi przyczepkami. Wewnętrzne przyczepki okrywy wystają dachówkowato ponad zewnętrzne. Średnie przyczepki trójkątnie lancetowate, wydłużone w szydlasty, frędzlowany i odgięty koniec. Barwa kwiatów fioletowopurpurowa, środkowe rurkowate, obupłciowe, brzeżne skośnie lejkowate, dłuższe, strzępiaste i płonne.
Owoce
Ma postać niełupki

Biologia i ekologia edytuj

Bylina. Kwitnie od lipca do września. Zasiedla średnio wilgotne łąki, przydroża, zarośla i skraje lasów.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. The International Plant Names Index. [dostęp 2014-08-26].

Bibliografia edytuj

  • Zbigniew Nawara: Rośliny łąkowe. Multico, 2012, s. 211.