Changsu
Changsu lub Jangsu[1] (ur. 394, zm. 491) – 20. władca Koguryŏ, największego z Trzech Królestw Korei[2]. Syn Kwanggaet’o Wielkiego, panował w latach 413–491.
| |
| władca Korei (Koguryŏ) | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca |
Munjamyŏng |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Dzieci |
Choda (조다) |
Czas jego panowania był „złotym wiekiem” Koguryŏ[3], kiedy państwo to było jednym z mocarstw w Azji Wschodniej[4][5][6]. Utrzymał tereny podbite przez jego ojca[7], ale znany był również ze swoich zdolności dyplomatycznych[8][9]. Podobnie jak jego ojciec Kwanggaet’o, Changsu również miał nadzieję na jedność Trzech Królestw Korei[10]. Ponadto jego długie panowanie pozowliło na udoskonalenie politycznych, ekonomicznych i administracyjnych sfer funkcjonowania państwa[8]. Jest także znany z wystawienia Steli Kwanggaet’o, poświęconej sukcesom jego ojca. Imię Changsu (kor. 장수, chiń. 長壽) oznacza „długie życie”, pasując do jego wieloletnich rządów przez 78–79 lat, aż do naturalnej śmierci w wieku 98 lat[8].
Podczas swojego panowania zmienił oficjalną nazwę Koguryŏ (고구려) na skróconą Koryŏ (고려), od której pochodzi słowo Korea w językach indoeuropejskich.
Polityka wewnętrzna
edytujPodczas swego wczesnego panowania, Jangsu poświęcił wiele wysiłków na rzecz stabilizacji kraju, który doświadczył nagłego rozrostu terytorialnego, będącego bezpośrednim skutkiem podbojów Kwanggaet’o. Nowy król nakazał zbudować grobowiec dla swojego ojca, a wraz z nim imponujący, wysoki na 6 metrów obelisk z wygrawerowanym opisem panowania Kwanggaet’o.
W roku 427 przeniósł stolicę z Kungnae (dzisiejsze Ji’an na granicy chińsko-koreańskiej) do Pjongjangu[11], co pomogło w osiągnięciu dobrobytu kulturowego i gospodarczego[10][12].
Polityka zagraniczna
edytujKiedy Changsu objął koreański tron, sprzyjający Korei okres rozbicia w Chinach zbliżał się do końca[12]. Kontrolę nad północną częścią Chin skonsolidowała wówczas Północna dynastia Wei. Koreański władca był jednak w stanie wykorzystać sytuację polityczną w Chinach na swoją korzyść[9].
Changsu utrzymywał kontakty z Wei, a oba państwa ustanowiły formalne stosunki dyplomatyczne w roku 435. Relacje te okazały się przydatne, ponieważ Koguryŏ rywalizowało z Baekje, które potajemnie dążyło do sojuszu wojskowego z Wei przeciwko Koguryŏ. Wei zobowiązało się nie ingerować w sprawy Korei[13].
W roku 479 nawiązał przyjazne stosunki z koczownikami Rouran, mając na celu wywieranie politycznej presji na Północne Wei[13].
Dzięki udanej polityce międzynarodowej, Korea utrzymała względny pokój z nie-Koreańskimi sąsiadami i nie była zagrożona z północnego zachodu, aż najazdu chińskiego w 598[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b King Jangsu [online], KBS Radio (ang.).
- ↑ Justin Corfield: Historical Dictionary of Pyongyang. Anthem Press. ISBN 978-1-78308-341-1. (ang.).
- ↑ Ainslie Thomas Embree, Encyclopedia of Asian history, 1988, s. 324, ISBN 978-0-684-18899-7 (ang.).
- ↑ John Morris Roberts: The History of the World. Oxford: University Press, s. 443. ISBN 978-0-19-993676-2. (ang.).
- ↑ Sigfried de Laet, History of Humanity from the seventh to the sixteenth century, UNESCO, 1994, s. 1133, ISBN 978-92-3-102813-7 (ang.).
- ↑ Hugh Dyson Walker: East Asia. A New History. AuthorHouse, s. 6–7. ISBN 978-1-4772-6517-8.
- ↑ Pae Ki Ch'anK.Ch.', Korea at the crossroads, Seoul: Happyreading, 2007, s. 87, ISBN 978-89-89571-46-9, OCLC 159941393.
- ↑ a b c Li Ki BaekK.B., A new history of Korea, Harvard, 1984, s. 38-40, ISBN 0-674-61575-1.
- ↑ a b Warren Cohen, East Asia at the Center, Columbia University Press, 20 grudnia 2000, s. 50, ISBN 978-0-231-50251-1 (ang.).
- ↑ a b Kim Jinwung, From Land of the Morning Calm to states in conflict, Bloomington, s. 36, ISBN 978-0-253-00078-1.
- ↑ Lena Kim, Koguryo Tomb Murals World Cultural Heritage, 길잡이미디어, 2010, s. 99 (ang.).
- ↑ a b Koguryŏ – the origin of Korean power & pride, Tongbuga Yŏksa Chaedan, 2007, ISBN 978-89-91448-83-4, OCLC 214937998.
- ↑ a b Koguryo: The glorious ancient Korean Kingdom in Northeast Asia [PDF], Tongbuga Yŏksa Chaedan (ang.).