Chaudoir
Chaudoir – polski herb baronowski[1].
 Herb Chaudoir | |
| Typ herbu |
baronowski |
|---|---|
| Pierwsza wzmianka |
1827 (nadanie) |
Opis herbu edytuj
Opis historyczny edytuj
Juliusz Ostrowski blazonuje herb następująco[2]:
Na tarczy ściętej w polu górnem błękitnem – koń czarny w biegu; w dolnem zaś – dwa pasy poprzeczne, złote i błękitne naprzemian. Nad francuzką baronowską koroną dwa ukoronowane hełmy, nad pierwszym syrena z wzniesionym mieczem w prawej ręce, lewą opiera się na biodrze; nad drugim między dwiema trąbami złotemi pół konia czarnego. Labry błękitne podbite złotem. Na podstawie, po bokach tarczy, dwa konie czarne widoczne do połowy głowami ku sobie zwrócone.
Opis współczesny edytuj
Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:
Na tarczy dwudzielnej w pas w polu górnym błękitnym, koń czarny w biegu; w dolnym dwa pasy poprzeczne, złote i błękitne naprzemian.
Nad tarczą francuska korona baronowska.
W klejnocie dwa ukoronowane hełmy, nad pierwszym syrena z wzniesionym mieczem w prawej ręce, lewą opiera się na biodrze; nad drugim między dwiema trąbami złotymi pół konia czarnego.
Labry herbowe błękitne, podbite złotem.
Geneza edytuj
Herb został przyniesiony z Francji do Bawarii, gdzie czynny w Warszawie kupiec[3] Jean-Joseph Chaudoir otrzymał od króla bawarskiego, Maksymiliana I, tytuł barona. W Królestwie Polskim Jan-Józef został przypuszczony do szlachectwa 29 listopada 1819 roku, natomiast jego syn Stanisław – 22 lutego 1820 roku. W roku 1827 otrzymali potwierdzenie tytułu baronów[2].
Herbowni edytuj
Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych:
Chaudoir[4].
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
- ↑ Tadeusz Gajl na swojej stronie internetowej nie podaje żadnych nazwisk związanych z tym herbem, choć z informacji podanych przez Juliusza Ostrowskiego możemy wywnioskować, że skoro herb został nadany Józefowi Chłusowiczowi to musiała posługiwać się nim rodzina o tym nazwisku.
Przypisy edytuj
- ↑ Dane Herbu [online], gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-05-11].
- ↑ a b Juliusz Karol Ostrowski, Księga herbowa rodów polskich, Gł. skł.: Bolcewicz, 1906 [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Konrad Niemira, Sklep Chaudoirów. Przyczynek do badań nad warszawskim rynkiem wyrobów luksusowych w wieku XVIII, "Kwartalnik Historii Kultury Materialnej", nr 70, s. 35-36.
- ↑ Nazwiska [online], gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-05-11].
Bibliografia edytuj
- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. – Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897 – T. 1. – 620 stron.
- Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich. – Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1898 – T. 2. – 380 stron.