Wikipedia

Christopher Bucklow

brytyjski fotograf

Christopher Bucklow (ul. 1 czerwca 1957 we Flixton, w Anglii) – brytyjski artysta, fotograf i historyk sztuki. Przedstawiciel współczesnego nurtu fotografii bez użycia aparatu (fotogramy). Jego prace wystawiane były na całym świecie, znajdują się w licznych kolekcjach[1][2].

Christopher Bucklow
Ilustracja
Tetrarch, 10.35am 23rd November 2007
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1957
Flixton, Anglia

Zawód, zajęcie

fotograf historyk sztuki

Narodowość

brytyjska

Małżeństwo

Susan Percival

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Christopher Bucklow urodził się we Flixton, na przedmieściach Manchesteru, w domu Roya i Doreen Bucklow. Dzieciństwo spędził w Flixton. Jako nastolatek, był zafascynowany twórczością impresjonisty Alfreda Sisleya. Będąc pod jego wpływem, zaczął malować pejzaże[2].

Od 1975 roku studiował historię sztuki na Leister Polytechnic, gdzie napisał pracę naukową poświęconą Alfredowi Sisleyowi[2].

W 1995 roku ożenił się z Susan Percival w Appleton Thorn (Cheshire). Obecnie mieszka i pracuje w Somerset[2][3].

Kariera edytuj

W latach 1978 – 1995, Bucklow pracował jako kurator w londyńskim Muzeum Wiktorii i Alberta (w dziale rysunków i druków). W tym czasie zaczął prowadzić badania naukowe nad sztuką romantyczną oraz fotografią. Badał między innymi prace Williama Blake'a[1][2].

Pierwsze projekty Bucklowa (1989-91), to prace konceptualne i rzeźby inspirowane naturą i formami roślinnymi. Prace te w 1996 roku wystawione zostały w Museum of Modern Art w Oksfordzie i Lisson Gallery w Londynie. Noosphere był pierwszym cyklem prac przetworzonym w dzieła fotograficzne[2].

Christopher Bucklow najbardziej znany jest z cyklu Guest – inspirowanego teorią Anima i Animus Carla Gustawa Junga. Tworząc prace, Bucklow wycina zarys cienia swoich modeli w folii aluminiowej. Następnie kształt ten wielokrotnie dziurkuje (średnio 25 000 otworków). Później podziurkowaną folię umieszcza w stworzonym przez siebie urządzeniu i naświetla papier fotograficzny Fujiflex (podobnie jak w fotografii otworkowej)[1][2][4]. Między innymi to właśnie jego prace stały się fundamentem brytyjskiej szkoły fotografii bez użycia aparatu)[4].

Cykle fotograficzne edytuj

  • The Beauty of the World (1991);
  • Guest (1993 – dziś) – znany także jako Tetrarchs.

Wystawy indywidualne edytuj

  • 1994 – Jerusalem, The Herzilya Museum of Art, Herzliya, Izrael;
  • 1995 – Guest, Fraenkel Gallery, San Francisco;
  • 1995 – The Beauty of the World, Independent Art Space, Londyn;
  • 1996 – Reactor, Paul Kasmin Gallery, Nowy Jork;
  • 1997 – Christopher Bucklow, Fay Gold Gallery, Atlanta;
  • 1998 – ‘fju:3an, Paul Kasmin Gallery, Nowy Jork;
  • 1998 – Guest, Mead Gallery, University of Warwick;
  • 1999 – The Mancunian Heresy, Anthony Wilkinson Gallery;
  • 1999 – Canopic Fusion Reactor, St Ives International;
  • 2000 – Vaknin, Schwartz Gallery, Atlanta;
  • 2001 – Christopher Bucklow: Guests and Tetrarchs, The Photographers’ Gallery, Londyn;
  • 2002 – Guests and Tetrarchs, Anthony Wilkinson Gallery, Londyn;
  • 2002 – Angeli Rrose, Anthony Wilkinson Gallery, Londyn;
  • 2003 – Galerie Edward Mitterand, Genewa;
  • 2004 – I Will Save Your Life, Riflemaker, Londyn;
  • 2004 – If This be Not I, The Wordsworth Trust, Grasmere;
  • 2005 – Christopher Bucklow, Hug, Amsterdam;
  • 2006 – Christopher Bucklow, Artereal, Sydney;
  • 2006 – Christopher Bucklow, Riflemaker, Londyn;
  • 2007 – Christopher Bucklow, Mssohkan Gallery, Kobe, Japonia;
  • 2008 – Tetrarchs, Jackson Fine Art, Atlanta;
  • 2009 – Christopher Bucklow, Emon/Mssohkan, Tokyo;
  • 2010 – Tetrarchs, Danziger Projects, Nowy Jork;
  • 2010 – Anima: Paintings and Photographs, Riflemaker, Londyn;
  • 2012 – Christopher Bucklow, Galerie Edwynn Houk, Zurich;
  • 2013 – Christopher Bucklow, Black Swan Arts, Frome;
  • 2013 – Christopher Bucklow, Danziger Gallery, Nowy Jork;
  • 2014 – Christopher Bucklow: The Critics Circle, Riflemaker Gallery, Londyn;
  • 2014 – Sun to Sun, Artereal Gallery, Sydney;
  • 2014 – Christopher Bucklow, Gallery Vassie, Amsterdam;
  • 2015 – Dimitri & Wenlop, Riflemaker, Bath;
  • 2016 – Christopher Bucklow, Jackson Fine Art, Atlanta;
  • 2017-18 – Said Now, For All Time, Southampton City Art Gallery[5].

Kolekcje edytuj

Prace Bucklowa znajdują się zbiorach:

  • Museum of Modern Art – Nowy Jork;
  • Metropolitan Museum of Art – Nowy Jork;
  • Guggenheim Museum – Nowy Jork;
  • Museum of Fine Arts – Houston;
  • Phoenix Art Museum – Phoenix;
  • Henry Art Museum – Seattle;
  • The British Council – Izrael;
  • Modern Art Museum – Fort Worth;
  • Dallas Museum of Art – Dallas;
  • Victoria & Albert Museum – Londyn;
  • University of Texas – Dallas;
  • Honolulu Museum of Art – Honolulu;
  • Herzliya Museum of Art – Izrael;
  • High Museum – Atlanta;
  • Museum of Fine Arts – Boston;
  • Akron Arts Museum – Arkon;
  • Blanton Museum of Art – Austin;
  • Cleveland Museum of Art – Cleveland;
  • Yale Center for British Art – New Haven;
  • Miami Art Museum – Maiami;
  • Norton Museum – Palm Beach;
  • Perez Art Museum – Miami;
  • Museum of Modern Art – San Francisco;
  • L.A County Museum – Los Angeles;
  • The National Portrait Gallery – Londyn;
  • The National Gallery of Art – Waszyngton;
  • Southampton City Art Gallery – Southampton[6].

Publikacje edytuj

  • Construction and Appropriation. The Art of Photography, Yale University Press, 1988
  • Instantaneity and Transience. British Photography – the Fine Art Tradition, Cambridge University Press, 1989
  • The Tailor Patched. Between Sun and Earth, The Photographers’ Gallery, Londyn, 1993
  • Human Nature. Interim Art, Londyn, 1994
  • Postmodern Theories of Modernism. Getty Center, Los Angeles. 1991
  • Footnotes to an Unwritten Text. Ex Lanifacio Bona Carignano, Turyn, 1994
  • Launching Points to the Realm of Mind. Anthony Wilkinson gallery, Londyn, 1995
  • Guest. Jeffery Fraenkel Gallery exhibition, San Francisco. 1995
  • Anti Science. See Magazine, San Francisco, 1995
  • Thought Forms. Susan Derges Exhibition, Arnolfini, Bristol, 1995
  • The Beauty of the World. Independent Art Space I.A.S. exhibition, Londyn, 1995
  • Una vesta di Colore. Simon Callery Exhibition, Anthony Wilkinson Gallery, Londyn, 1996
  • O Felix Culpa – Metaphors of Reintegration. Robert Davies Exhibition, Arquivo, Lizbona,1997
  • William Blake and The Sea of Time and Space, Sea of Faith Magazine, Wielka Brytania, 1998
  • Speculations on the art of Rick Chapman. Birdman Press, San Francisco, 2000
  • This Is Personal – Blake and Mental Fight. University of Cork Press, 2005
  • Writing Art History – Reflections of a Shapeshifter. Remaking Art History, Ed. Cassie Mansfield, Routledge, Nowy Jork, 2006
  • What is in the Dwat – The Universe of Philip Guston’s Last Decade. Wordsworth Trust Press, 2007
  • Stars as Standing Waves; Standing Waves as Soul in the Field of Time. Susan Derges catalogue, Purdy Hicks, Londyn, 2009
  • Elemental: Susan Derges. Steidl, 2010
  • The Child Comes as Softly as Snow, Making Tracks. Adam Fuss Catalogue, Fundacion Mapfre, Madryt, 2011
  • The Circuitous Journey: Fuss /af Klint. Boras Kunstmuseum, Szwecja, 2012
  • Mishka Henner. Deutsche Bank Prize Catalogue, Londyn, 2013
  • All You Have To Do is Ring a Bell and Step Right Up, Step Right Up; Alex Faulkner’s Ancestral Portraits. Black Swan Arts Centre, Frome, 2015
  • Fitzcarraldo, Dan Hampson. Black Swan Arts Centre, Frome, 2016
  • The Extended Field Mark Francis & Alexis Harding. Luca Tommasi Arte Contemporanea, Mediolan, 2017
  • Clive Walley. Black Swan Arts Centre, Frome, 2017
  • The Lens Within the Heart: Bacon’s Memory Theatre, Bacon Studies I, edited by Martin Harrison. Thames & Hudson and Estate of Francis Bacon, Londyn, 2019

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c Jackie Higgins, Przewodnik po fotografii współczesnej : dlaczego zdjęcie nie musi być ostre?, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2015, s. 110, ISBN 978-83-213-4873-5, OCLC 924979577 [dostęp 2021-08-30].
  2. ↑ a b c d e f g Christopher Bucklow [online], www.artnet.com [dostęp 2022-01-26].
  3. ↑ Silver Eye Center for Photography Presents Spectra: New Abstract Photography [online], Museum Publicity [dostęp 2022-01-26] (ang.).
  4. ↑ a b Review: Bucklow and Wright use simplicity to reveal distinct truths [online], ARTS ATL, 6 maja 2016 [dostęp 2022-01-26] (ang.).
  5. ↑ Christopher Bucklow [online], Christopher Bucklow [dostęp 2021-11-19] (ang.).
  6. ↑ public collections [online], Christopher Bucklow [dostęp 2021-11-19] (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Strona autora www.chrisbucklow.com

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Christopher_Bucklow&oldid=72084728”