Ciborinia allii
Ciborinia allii (Sawada) L.M. Kohn – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)[1]. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony. Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach[2]. Wraz z kilku innymi patogenami wywołuje u nich chorobę o nazwie zgnilizna szyjki cebuli[3]
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Ciborinia allii |
| Nazwa systematyczna | |
| Ciborinia allii (Sawada) L.M. Kohn Phytopathology 69(8): 885 (1979) | |
Systematyka i nazewnictwo edytuj
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botrytinia, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1919 r. K. Sawada nadając mu nazwę Sclerotinia allii. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu L.M. Kohn r. w 1979 r[1].
- Botryotinia allii (Sawada) W. Yamam. 1956
- Botrytis byssoidea J.C. Walker 1925
- Sclerotinia allii Sawada1919
Morfologia edytuj
Grzyb mikroskopijny. Pasożyt i saprotrof występujący w tkankach porażonych roślin i na ich obumarłych resztkach. Wytwarza zarówno anamorfę, jak i teleomorfę. Ta ostatnia powstaje na tarczowatych, brązowoczarnych sklerocjach o rozmiarach 0,7 × 0,5–2,0 μm i grubości 0,3–0,7 μm. Ich zewnętrzna, barwna warstwa zbudowana jest z pseudoparenchymy, wewnętrzna jest hialinowa. Sklerocja tworzą się gęsto na górnej powierzchni tkanki żywiciela. Owocniki zawierają cylindryczne, 8-zarodnikowe worki o rozmiarach 184–212 × 12–18 μm. Askospory bladożółte, elipsoidalne, o rozmiarach 15–23 × 8–12 μm. Wstawki włókniste, bezbarwne, sedymentowane, z dwoma lub trzema ramionami[2].
Anamorfa tworzy konidiofory, konidia i mikrokonidia. Wzniesione konidiofory powstają bezpośrednio z septowanych, hialinowych strzępek. Są grubościenne, mają barwę od jasnobrązowej do ciemnobrązowej i nabrzmiałą podstawę. Odgałęzienia szczytowe zakończone są ampułami wytwarzającymi konidia. Po zakończeniu konidiogenezy odgałęzienia te odpadają. Konidia są owalne, gładkie, jednokomórkowe, początkowo bezbarwne, potem bladobrązowe, na koniec szarobrązowe. Mają rozmiar 8–19 × 5–11 μm, najczęściej 10-14 × 6-9 μm. Mikrokonidia mają średnicę 3-4 μm[2].
Trzy z 7 gatunków wywołujących zgniliznę szyjki cebuli, a mianowicie Botrytis allii, Botrytis aclada i Ciborinia allii są morfologicznie trudne do odróżnienia. Wyniki badań metodami biologii molekularnej pozwoliły wyjaśnić relacje między nimi. Porównanie sekwencji DNA wykazało, że Botrytis allii jest mieszańcem B. aclada i C. allii, i posiada allele genów od każdego z nich. B. aclada i C. allii mają po 16 chromosomów, podczas gdy B. alli ma ich 32[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2017-07-11] (ang.).
- ↑ a b c d Ciborinia allii. [dostęp 2017-07-11].
- ↑ red: Selim Kryczyński i Zbigniew Weber, Fitopatologia. Tom 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: PWRiL, 2011, ISBN 978-83-09-01077-7
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2017-07-11] (ang.).