Clavibacter michiganensis

Clavibacter michiganensisgatunek gramdodatnich bakterii.

Clavibacter michiganensis
Ilustracja
Kolonie Clavibacter michiganensis na pomidorze
Systematyka
Domena

bakterie

Typ

promieniowce

Klasa

Actinobacteria

Rząd

Actinomycetales

Rodzina

Microbacteriaceae

Rodzaj

Clavibacter

Gatunek

Clavibacter michiganensis

Nazwa systematyczna
Clavibacter michiganensis Smith, 1910
Synonimy

Corynebacterium michiganense, Corynebacterium michiganense subsp. michiganense, Corynebacterium michiganense pv. michiganense

Morfologia i fizjologia

edytuj

Clavibacter michiganensis to proste lub nieco zakrzywione pałeczki o wielkości 0,4–0,75 × 0,8–2,5 µm, o nieregularnym, często maczugowatym kształcie. Zazwyczaj występują pojedynczo, ale często w parach o kształcie litery V, lub palisadowo. Bakterie ze starszych kultur przybierają niekiedy formę kokoidalną. Komórki są nieruchliwe i nie tworzą przetrwalników. Na pożywce SCM po siedmiu dniach rozwoju tworzą wypukłe, cylindryczne kolonie o barwie od jasnożółtej do mlecznożółtej i średnicy 3–8 mm[1].

Bakterie z rodzaju Clavibacter są obligatoryjnymi tlenowcami, do rozwoju wymagającymi pożywek bogatych w substancje odżywcze. Optymalna temperatura dla ich wzrostu wynosi 25–28 °C. Clavibacter michiganensis subsp. michiganensis może wytwarzać α-mannozidazę, β-ksylozidazę, endo-β-1,4-glukanazę. Większość bakterii posiada od 5 do 25 różnych kwasów tłuszczowych. Gatunki bakterii gram-dodatnich zwykle nie posiadają hydroksykwasów, ale bogate są w kwasy rozgałęzione. Na podstawie względnych ilości poszczególnych kwasów można dokładnie zróżnicować gatunek i podgatunek. U szczepów C. m. subsp. m pochodzących z różnych obszarów geograficznych stwierdzono obecność kwasu izopentakaprynowego, anteizopentakaprynowego, izopalmitynowego i anteizoheksakapryowego. Chromosom C. m. subsp. m składa się z 3,2 × 106 par zasad. Przeciętna zawartość guaniny i cytozyny w DNA wynosi około 72%[1].

Clavibacter michiganensis jako patogen roślin

edytuj

Istnieją podgatunki C. michiganensis. W Polsce wśród roślin uprawnych wywołują one choroby zwane bakteriozami:

W Polsce podgatunki insidiosus, michiganensis i sepedonicusorganizmami kwarantannowymi[3].

Przypisy

edytuj
  1. a b Clavibacter michiganensis subsp. Michiganensis – bakteryjny rak pomidora [online] [dostęp 2022-07-19].
  2. Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, ISBN 978-83-948769-0-6.
  3. DZ.U.R.P. Z 25 sierpnia 2015 r, poz. 1227 [online] [dostęp 2020-01-04].