Cyclopidae – rodzina widłonogów z rzędu Cyclopoida.

Cyclopidae
Rafinesque, 1815[1]
Ilustracja
Oczlik
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

Maxillopoda

Podgromada

widłonogi

Rząd

Cyclopoida

Rodzina

Cyclopidae

Charakterystyka

edytuj

Niewielkie skorupiaki o długości 1–5,5 mm posiadające dwuczęściową jamę gębową, szczęki służące do łapania zdobyczy oraz żuchwę, służącą do miażdżenia i ćwiartowania zdobyczy przed połknięciem. Poszczególne zwierzęta mogą żyć nawet do dziewięciu miesięcy. Posiadają cztery pary odnóży, u samców występuje piąta para, która służy do przytrzymywania samicy podczas aktu zapłodnienia. Nie posiadają serca. Rolę krwi pełni bezbarwna hemolimfa, której przepływ jest regulowany przez ruchy jelit i pracę układu pokarmowego. Odżywiają się pierwotniakami, wrotkami i małymi skorupiakami, niektóre gatunki są także padlinożerne lub odżywiają się tkanką przyranną większych zwierząt. W łańcuchu pokarmowym odgrywają istotną rolę – jako plankton służą jako pożywienie wielu większym zwierzętom. Oddychają całą powierzchnią ciała. Cyclopidae mogą być nosicielami pasożytów, stwierdzono występowanie w ich wnętrznościach m.in. robaka gwinejskiego i bruzdogłowca szerokiego.

Żyją głównie w zbiornikach słodkowodnych, ich budowa pozwala na dość szybkie przemieszczanie się. Na świecie żyje ponad 950 gatunków należących do rodziny Cyclopidae[1].

Rozmnażanie

edytuj

Samice Cyclopidae w ciągu swojego życia składają około dziesięć razy po pięćdziesiąt jaj, które znajdują się w workach umieszczonych symetrycznie po obu stronach w dolnej części tułowia.

Podział systematyczny

edytuj

W obrębie rodziny Cyclopidae wyróżnia się następujące rodzaje[1]:

Przypisy

edytuj
  1. a b c T.C. Walter, G. Boxshall, Family: Cyclopidae Rafinesque, 1815, [w:] World of Copepods Database [online], Accessed through: World Register of Marine Species, 2024 (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Ulrich Einsle: Ruderfußkrebse (Crustacea, Copepoda) aus temporären Kleingewässern des westlichen Bodenseegebietes (Cyclops stagnalis n. sp.), in: Schriften des Vereins für Geschichte des Bodensees und seiner Umgebung, 114. Jg. 1996, s. 101–109.
  • Wilfried Stichmann: Kosmos Naturführer, s. 264; Kosmos Verlag. ISBN 3-440-09454-5.
  • Wielka Encyklopedia Radziecka.
  • Benedykt Halicz (red.), Mały słownik biologiczny, PW Wiedza Powszechna, Warszawa 1965, s. 46.
  • Wielka encyklopedia powszechna PWN, tom 8 s. 125.