Czołówka MSW
Czołówka MSW – ściana czołowa północno-wschodniego filara Mięguszowieckiego Szczytu Wielkiego w Tatrach Polskich[1]. Tak brzmi jej prawidłowe określenie, w slangu taterników i ratowników TOPR-u używana jest wyłącznie nazwa Czołówka MSW lub Czołówka Mięgusza, a są to jedyni zainteresowani tym obiektem[2].
Ściana Czołówki MSW ma wysokość około 250 m, ekspozycję głównie północną i częściowo wschodnią. Jej podstawa opada na Szeroki Piarg i ciągnie się od wylotu Maszynki do Mięsa po Żleb Krygowskiego. Z lewej strony (patrząc od dołu) jej ograniczenie tworzy dolna część Maszynki do Mięsa, z prawej Żleb Krygowskiego i Depresja Paszczaka, od góry Zachód Wallischa i Żleb Ratowników[2].
Początkowo w Czołówce MSW była tylko jedna droga wspinaczkowa w Wielkim Kominie, będąca częścią przejścia Mięguszowieckiego Filara. Taternicy późno docenili walory wspinaczkowe tej ściany. Pierwsza droga pojawiła się na niej dopiero w 1964 r. Olbrzymi wkład w tworzenie nowych dróg i upowszechnienie tej ściany ma Krzysztof Łoziński. W 2003 r. Władysław Cywiński w 10 tomie przewodnika Tatry. Mięguszowieckie Szczyty wymienia już 22 drogi, a wraz z ich wariantami 30. Czołówka MSW stała się jednym z najbardziej popularnych obiektów wspinaczkowych nad Morskim Okiem. Ma wszystko to, co lubią współcześni wspinacze; bliskie dojście, lita skała, drogi o dużej trudności, ale niezbyt długie, a po wspinaczce bezproblemowy zjazd na linie[2].
Drogi wspinaczkowe edytuj
W. Cywński w 2003 r. pisał: Czołówka zaczęła być modna, gdy przestały być modne słowa, a nastała epoka schematów. Dla części dróg podano ich słowny opis, dla niektórych tylko schematy przejść[2].
- Prawym Kominem; V+
- Ostatnie milenium; V+, A2,+, 10 godz.
- Droga Śmieszki i Łuczaka; V, A1, 12 godz.
- Droga Gota i Skrzypczyńskiego; VIII-, 6 godz.
- Prawy Dziadek; V+, A0, 5 godz.
- Droga Starka-Uchmańskiego; VI, 4 godz.
- Psia krewka; VI, 5 godz.
- Szare Zacięcie; V+, miejsce VI+, 4 godz.
- Grey Stone; VII
- Preludium; VIII
- Czarne Zacięcie; VII, VII-, A1
- Yellowstone; V+, miejsce VII-, A1, miejsce A2, 6 godz.
- Tylko do trawnika; V+, A2+
- Lewy Dziadek; V+, A0, 5 godz.
- Get Whacked; VII, A2+, efektywny czas pierwszego przejścia 30 godz.
- Fijałkowski; III+, A1, miejsca A2, pierwsze przejście 3 dni
- Porfawora; VIII, 3 godz.
- Miękkie ruchy; VII+ (lato),VI.1, a2 (zima), 16 godz.
- Mały Komin; V,VI lub VIA2 (warianty), 4 godz.
- Nabrzmiałe problemy; VI+, A3, 10–12 godz.
- Błądzące panienki; VI, 4 godz.
- Wschodnią depresją; dolna część IV-, górna VI-, 4 godz.[2]
Przypisy edytuj
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2020-10-01].
- ↑ a b c d e Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8.