Damboń – śląski ród wywodzący się prawdopodobnie z okolic Koźla. Nazwisko to nosił m.in. por. Alojzy Damboń - powstaniec śląski, uczestnik akcji wysadzenia mostu kolejowego na Odrze w Opolu-Szczepanowicach w przeddzień III Powstania Śląskiego, patron ulicy i osiedla w Opolu[1].

Pochodzenie nazwiska edytuj

Nazwisko to zaczęło się pojawiać na Górnym Śląsku ok. XV/XVI w. Etymologia nazwiska wzięła się od dębu[2], który licznie porastał nadodrzańskie knieje. Ok. 1750 r. niejaki młynarz Damboń zakupił od hrabiego von Gaschin las dębowy niedaleko folwarku Roszowice. Hrabia von Gaschin w ten sposób zasilić chciał fundację klasztoru na Górze Św. Anny. Po wykarczowaniu dębowego lasu powstała tam osada Roszowicki Las. O pierwotnym stanie tej miejscowości świadczy jej niemiecka nazwa, nadana przez władze hitlerowskie w latach 30. XX w. - Eichrode (Eichen = dęby). Rodzinie Damboń w dobie germanizacji również zmieniono nazwisko, mające związek z jego etymologią, na Eichner. Obecnie większa część rodu posługuje się pierwotną formą – Damboń lub Dambon.

We wsi Roszowicki Las znajduje się neoromański kościół pw. Św Antoniego Padewskiego, na budowę którego grunt oraz "kamień węgielny" podarował potomek założyciela wsi – Joseph Damboń.

Rozmieszczenie edytuj

Przedstawiciele rodu Damboń zamieszkują głównie obecne województwo opolskie i województwo śląskie. W województwie opolskim przedstawiciele rodu zamieszkują głównie powiat kędzierzyńsko-kozielski oraz powiat opolski, także miasto Opole[3]. W związku z silną industrializacją Górnego Śląska wielu przedstawicieli rodu zamieszkuje również obecne województwo śląskie. Licznie przedstawiciele rodu mieszkają w Niemczech.

Przypisy edytuj