Daniel Goldhagen

Daniel Johan Goldhagen
Data i miejsce urodzenia	30 czerwca 1959 ; Boston
Zawód, zajęcie	pisarz
Alma Mater	Uniwersytet Harvarda
	Multimedia w Wikimedia Commons

Daniel Johan Goldhagen (ur. 30 czerwca 1959 w Bostonie) – amerykański historyk i pisarz żydowskiego pochodzenia. Specjalizuje się w badaniach nad Holocaustem.

Życiorys

Jest absolwentem Uniwersytetu Harvarda. Zasłynął książkami Hitler’s Willing Executioners: Ordinary Germans and The Holocaust (Gorliwi kaci Hitlera: zwyczajni Niemcy i Holocaust) - 1996^[1] i A Moral Reckoning: The Role of the Catholic Church in the Holocaust and Its Unfulfilled Duty of Repair (Niedokończony rozrachunek: rola Kościoła katolickiego w Holocauście i niedopełniony obowiązek zadośćuczynienia) - 2002^[2].

Wybrane publikacje

1989: False Witness, The New Republic, April 17, 1989, Volume 200, No. 16, no 3, p. 39–44.
1996: Hitler’s Willing Executioners: Ordinary Germans and The Holocaust, Alfred A. Knopf, New York, ISBN 978-0-679-44695-8.
2002: A Moral Reckoning: The Role of the Catholic Church in the Holocaust and Its Unfulfilled Duty of Repair, Alfred A. Knopf, New York, ISBN 978-0-375-41434-3.
2009: Worse Than War: Genocide, Eliminationism, and the Ongoing Assault On Humanity, PublicAffairs, New York, ISBN 978-1-58648-769-0.
2013: The Devil That Never Dies: The Rise and Threat of Global Antisemitism

Publikacje w języku polskim

Gorliwi kaci Hitlera: zwyczajni Niemcy i Holocaust, przeł. Wiesław Horabik, Warszawa: Prószyński i S-ka 1999.
Niedokończony rozrachunek: rola Kościoła katolickiego w Holocauście i niedopełniony obowiązek zadośćuczynienia, przeł. Hanna Jankowska, Warszawa: „Sic!” 2005.
Nierozliczona wina Kościoła, „Gazeta Wyborcza” 2005, nr 94, s. 29.
Morderczy manifest Hamasu, tł. Kosit, „Gazeta Wyborcza” 14 lutego 2006, nr 38, s. 10–11.
Benedykt zamazuje historię, tł. Sergiusz Kowalski, „Gazeta Wyborcza” 5 czerwca 2006, nr 129, s. 19.
Grzech zaniechania: papież w Auschwitz, „Forum” 5 czerwca 2006, nr 23/24, s. 5–6.
Bo to byli Niemcy: dajcie ofiarom twarze, rozmowę przeprowadzili Martin Doerry, Klaus Brinkbäumer, „Forum” 2009, nr 43, s. 56–61.
Wiek ludobójstwa, przekł. Michał Romanek, Kraków: Społeczny Instytut Wydawniczy Znak 2012.

Przypisy

↑ Irena Grudzińska-Gross, Goldhagen i zwykli Niemcy, „Gazeta Wyborcza” 1997, nr 110, dodatek s. 12–13; Jacek Poznański, Gorliwi kaci führera, „Rzeczpospolita” 1996, nr 162, s. 16–17; Dariusz Magier, „Radzyński Rocznik Humanistyczny” 1 (2001), s. 228–230; Sławomir Buryła, „Więź” 2001, nr 1, s. 186–193; Marian Wojciechowski, „Kwartalnik Historyczny” 1997, nr 1, s. 127–129; Jerzy Lewiński, „Pamięć i Sprawiedliwość” 39 (1996), s. 250–253; Joanna Miksa, „Rocznik Łódzki” 44 (1997), s. 285–289; Feliks Tych, „Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego” 1996, nr 4, s. 49–57; Wojciech Pięciak, Każdy Niemiec był oprawcą?, „Przegląd Polityczny” 1999, nr 40/41, s. 111–130; Maciej Jan Mazurkiewicz, Koncepcja zakazu ludobójstwa Rafała Lemkina a eliminacjonizm Daniela Jonaha Goldhagena: próba redefinicji teorii masowych mordów, „Studia Iuridica Toruniensia” 16 (2015), s. 197–215; Wojciech Pięciak, Zwyczajni Niemcy i Holocaust, „Gazeta Wyborcza” 1997, nr 120, s. 22–23, nr 125, s. 18–20; O czym myśleli mordercy?, oprac. A. Most, „Wiadomości Kulturalne” 1996, nr 36, s. 8; Adam Krzemiński, „Polityka” 1996, nr 21, s. 72–74; Krystyna Grzybowska, „Rzeczpospolita” 1996, nr 127, dodatek s. V; Teresa Kuczyńska, „Tygodnik Solidarność” 1996, nr 32, s. 8–9; Helmut Zajonc, „Wiadomości Kulturalne” 1996, nr 22, s. 8.
↑ Joachim Trenkner, Anioł zemsty z manią wielkości: korespondencja z Berlina, tł. Wojciech Pięciak, „Tygodnik Powszechny” 2002, nr 44, s. 6; Zygmunt Zieliński, „Dzieje Najnowsze” 2003, nr 3, s. 180–189; Stanisław Obirek, Zbyt wiele racji: uwagi na marginesie książek Normana G. Finkelsteina i Daniela J. Goldhagena, „Zagłada Żydów. Studia i materiały” 2 (2006), s. 417–425; Viktoria Pollmann, „Kwartalnik Historii Żydów” 2002, nr 4, s. 521–526; Eugeniusz Guz, „Res Humana” 2003, nr 4, s. 20–22; Wojciech Guzewicz, „Ełckie Studia Teologiczne” 4 (2003), s. 291–294; Arkadiusz Stempin, „Znak” 2003, nr 1, s. 107–113.

Bibliografia

[1] Irena Grudzińska-Gross, Goldhagen i zwykli Niemcy, „Gazeta Wyborcza” 1997, nr 110, dodatek s. 12–13; Jacek Poznański, Gorliwi kaci führera, „Rzeczpospolita” 1996, nr 162, s. 16–17; Dariusz Magier, „Radzyński Rocznik Humanistyczny” 1 (2001), s. 228–230; Sławomir Buryła, „Więź” 2001, nr 1, s. 186–193; Marian Wojciechowski, „Kwartalnik Historyczny” 1997, nr 1, s. 127–129; Jerzy Lewiński, „Pamięć i Sprawiedliwość” 39 (1996), s. 250–253; Joanna Miksa, „Rocznik Łódzki” 44 (1997), s. 285–289; Feliks Tych, „Biuletyn Żydowskiego Instytutu Historycznego” 1996, nr 4, s. 49–57; Wojciech Pięciak, Każdy Niemiec był oprawcą?, „Przegląd Polityczny” 1999, nr 40/41, s. 111–130; Maciej Jan Mazurkiewicz, Koncepcja zakazu ludobójstwa Rafała Lemkina a eliminacjonizm Daniela Jonaha Goldhagena: próba redefinicji teorii masowych mordów, „Studia Iuridica Toruniensia” 16 (2015), s. 197–215; Wojciech Pięciak, Zwyczajni Niemcy i Holocaust, „Gazeta Wyborcza” 1997, nr 120, s. 22–23, nr 125, s. 18–20; O czym myśleli mordercy?, oprac. A. Most, „Wiadomości Kulturalne” 1996, nr 36, s. 8; Adam Krzemiński, „Polityka” 1996, nr 21, s. 72–74; Krystyna Grzybowska, „Rzeczpospolita” 1996, nr 127, dodatek s. V; Teresa Kuczyńska, „Tygodnik Solidarność” 1996, nr 32, s. 8–9; Helmut Zajonc, „Wiadomości Kulturalne” 1996, nr 22, s. 8.

[2] Joachim Trenkner, Anioł zemsty z manią wielkości: korespondencja z Berlina, tł. Wojciech Pięciak, „Tygodnik Powszechny” 2002, nr 44, s. 6; Zygmunt Zieliński, „Dzieje Najnowsze” 2003, nr 3, s. 180–189; Stanisław Obirek, Zbyt wiele racji: uwagi na marginesie książek Normana G. Finkelsteina i Daniela J. Goldhagena, „Zagłada Żydów. Studia i materiały” 2 (2006), s. 417–425; Viktoria Pollmann, „Kwartalnik Historii Żydów” 2002, nr 4, s. 521–526; Eugeniusz Guz, „Res Humana” 2003, nr 4, s. 20–22; Wojciech Guzewicz, „Ełckie Studia Teologiczne” 4 (2003), s. 291–294; Arkadiusz Stempin, „Znak” 2003, nr 1, s. 107–113.

[1]

[2]