Danny Ongais (ur. 21 maja 1942 w Kahului, zm. 26 lutego 2022 w Anaheim Hills[1]) –amerykański kierowca wyścigowy.

Danny Ongais
Ilustracja
Danny Ongais w 1984
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1942
Kahului

Data i miejsce śmierci

26 lutego 2022
Anaheim Hills

Życiorys

edytuj

Ongais urodził się na Hawajach po wybuchu II wojny światowej. W młodości ścigał się motocyklami oraz służył w Armii Stanów Zjednoczonych jako spadochroniarz. W połowie lat 60. zaangażował się w wyścigi dragsterów w południowej Kalifornii, początkowo jako mechanik, a później jako kierowca. W 1964 roku wybudował własny samochód i wystawił go w imprezie Winternationals, gdzie pokonał Mickeya Thompsona. Później wraz z Thompsonem ustanowił Fordem Mustangiem Mach 1 serię rekordów szybkości. W 1965 roku stał się pierwszym Amerykaninem, który w Europie pokonał barierę 200 mph.

W 1974 roku ścigał się Lolą T300 Eddy'ego O'Briena w regionalnych i narodowych mistrzostwach SCCA, gdzie w 15 startach wygrywał 12 razy. Przyciągnęło to uwagę biznesmena Teda Fielda, prezesa firmy Interscope. Na 1975 Field zatrudnił Ongaisa do swojego zespołu Interscope Racing w Formule 5000. W 1977 roku Ongais ścigał się w wyścigach USAC samochodem Parnelli, wygrywając wyścig w Michigan. W tym czasie uczestniczył też Porsche 934 w wyścigach IMSA.

Pod koniec roku 1977 Interscope wykupił mu miejsce w zespole Formuły 1 Penske na dwa północnoamerykańskie wyścigi. Ongais zdołał ukończyć Grand Prix Kanady na siódmym miejscu. W następnym roku ścigał się w USAC i Formule 1. W amerykańskiej serii wygrał pięć wyścigów i prowadził w Indianapolis 500, zanim wycofał się z zawodów. W Formule 1 wystartował w czterech Grand Prix, ale bez sukcesów.

Na początku roku 1979 odniósł Porsche 935 wraz z Fieldem i Hurleyem Haywoodem zwycięstwo w wyścigu 24h Daytona. Ścigał się w tamtym roku w serii IndyCar. Po sezonie 1988 wycofał się ze ścigania. W roku 1996 powrócił do Indianapolis 500 po tym, gdy Scott Brayton zginął w treningach przed wyścigiem i John Menard poprosił go o zastępstwo. Ongais był siódmy w wyścigu. W 2002 roku uczestniczył w serii GrandAm.

Wyniki

edytuj

Formuła 1

edytuj
Rok Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach Msc. Pkt.
1977                                   25 0
Interscope Racing Penske PC4 Ford - - - - - - - - - - - - - - NU 7 -
1978                                 NS 0
Team Tissot Ensign Ensign N177 Ford NU NU - - - - - - - - - - - - - -
Interscope Racing Shadow DN9 Ford - - - NPK - - - - - - - - NPK - - -

Indianapolis 500

edytuj
Rok Nr Start. Msc. Okr. Lider Uwagi
1977 25 7 20 90 0 silnik
1978 25 2 18 145 71 tłok
1979 25 27 4 199 0
1980 25 16 7 199 0
1981 25 21 27 64 4 wypadek
1982 25 9 22 62 1 wypadek
1983 25 21 21 101 0 prowadzenie
1984 25 11 9 193 3
1985 25 17 17 141 0 silnik
1986 25 16 23 136 0 zapłon
1987 25 NZ
1996 32 33 7 197 0
1998 81 NZ

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj