Ensign Racing
Ensign Racing – brytyjski zespół i konstruktor Formuły 1. Kierowcy samochodów Ensign zdobyli 19 punktów. Najlepszym rezultatem było czwarte miejsce Marka Surera podczas Grand Prix Brazylii 1981.
Ensign N177 | |
Pełna nazwa |
Ensign Racing Team |
---|---|
Aktywna |
1972–1982 |
Siedziba | |
Ważni ludzie | |
Założyciel | |
Kierowcy |
Clay Regazzoni |
Inne | |
Debiut | |
Ostatni wyścig |
Historia
edytujZespół został założony przez Morrisa Nunna, który był również odpowiedzialny za projekt dwóch pierwszych modeli zespołu. Zespół został finansowany przez Rikkyego von Opla, a zespół zadebiutował w Formule 1 w sezonie 1973. Pierwszy sezon nie był udany, a von Opel ukończył tylko trzy wyścigi. Na sezon 1974 zespół zatrzymał von Opla, ale ten po pierwszym wyścigu sezonu przeniósł się do Brabhama. Von Opla zastąpił Vern Schuppan. Ukończył w sezonie tylko Grand Prix Belgii i w trakcie sezonu został zastąpiony przez Mike'a Wildsa, który z kolei tylko raz się zakwalifikował.
Na 1975 Ensign uzyskał wsparcie finansowe holenderskiej firmy HB Bewaking, co spowodowało, że w zespole jeździli Holendrzy, Roelof Wunderink i Gijs van Lennep. Wunderink zakwalifikował się do trzech wyścigów, a van Lennep do wszystkich, zdobył też pierwszy punkt – w Grand Prix Niemiec. W trakcie kilku wyścigów dla Ensigna ścigał się też Chris Amon. Kierowca ten został w zespole na rok 1976, osiągając bardzo dobre czasy podczas kwalifikacji, na przykład trzecie miejsce w Grand Prix Szwecji. Punkty zdobył jednak tylko w Grand Prix Hiszpanii. Na kilka wyścigów Amona zastąpili Patrick Nève, Hans Binder i Jacky Ickx.
W 1977 dla zespołu ścigał się Clay Regazzoni, zdobywając 5 punktów. W 1978 roku kierowcami byli m.in. Danny Ongais, Lamberto Leoni, Jacky Ickx czy Derek Daly. Daly został w zespole na sezon 1979, ale po Grand Prix Monako został zastąpiony Patrickiem Gaillardem. Kierowca ten zakwalifikował się tylko dwukrotnie i na ostatnie trzy wyścigi sezonu zastąpił go Marc Surer.
Na sezon 1980 Clay Regazzoni wrócił do zespołu, ale podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych Zachód miał groźny wypadek i został zastąpiony przez kolejno Tiffa Needella oraz Jan Lammers
W 1981 roku kierowcą zespołu był Marc Surer, który zdobył czwarte miejsce i ustalił najszybsze okrążenie podczas Grand Prix Brazylii. Od Grand Prix Hiszpanii Surera zastąpił Eliseo Salazar. W 1982 roku dla zespołu ścigał się Roberto Guerrero, ale ukończył tylko dwa wyścigi. Po sezonie 1982 Ensign został wcielony do Theodore Racing.
Guerrero oraz główny projektant Ensign Racing, Nigel Bennett, na 1983 rok przeszli do Theodore Racing. Theodore wycofał się z Formuły 1 w trakcie sezonu 1983.
Wyniki w Formule 1
edytujLegenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie | |
---|---|
Oznaczenie | Wyjaśnienie |
Złoty | Zwycięzca lub mistrzostwo |
Srebrny | 2. miejsce lub wicemistrzostwo |
Brązowy | 3. miejsce lub II wicemistrzostwo |
Zielony | Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami) |
Niebieski | Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu) |
Czerwony | Nie zakwalifikował się (NZ) |
Nie prekwalifikował się (NPK) | |
Różowy | Nie ukończył (NU) |
Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu) | |
Czarny | Zdyskwalifikowany (DK) |
Wykluczony (WYK/EX) | |
Biały | Nie wystartował (NW) |
Kontuzjowany (K/INJ) | |
Wyścig odwołany (OD/C) | |
Bez koloru | Został wycofany (WYC/WD) |
Nie przybył (NP/DNA) | |
Nie brał udziału w treningach (NT/DNP) | |
Nie został zgłoszony (–) | |
Pogrubienie | Start z pole position |
Kursywa | Najszybsze okrążenie wyścigu |
† | Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu. |
* | Sezon w trakcie |
1/2/3 | Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym |
Lista systemów punktacji Formuły 1 |
Bibliografia
edytuj- Ensign (Team Ensign). grandprix.com. [dostęp 2012-01-15]. (ang.).
- Ensign. chicanef1.com. [dostęp 2012-01-15]. (ang.).