Danuta Beata Postnikoff

Danuta Postnikoff
Prawdziwe imię i nazwisko	Danuta Beata Postnikoff-Moskalewicz
Data i miejsce urodzenia	13 maja 1948 ; Sopot, Polska
Zawód	reżyser, scenarzystka
Lata aktywności	od 1977
	Multimedia w Wikimedia Commons

Danuta Beata Postnikoff, właśc. Danuta Beata Postnikoff–Moskalewicz (ur. 13 maja 1948 w Sopocie) – polska dziennikarka, reżyser i scenarzystka filmowa.

Życiorys

Absolwentka Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego (1972), PWSFTviT w Łodzi (1978). Studiowała również na ASP w Warszawie (1967–1968). Autorka wielu filmów dokumentalnych i krótkometrażowych, zwłaszcza o problematyce społecznej. Obecnie współpracuje także z tygodnikiem Polityka. Współautorka reaktywacji Teatru Hybrydy^[1].

Działalność polityczna

W wyborach w 2019 kandydowała do Sejmu z warszawskiej listy SLD.

Życie prywatne

Córka Pawła Postnikoffa, kapitana żeglugi wielkiej i majora AK^[2], pochodzącego ze spolonizowanej rosyjskiej szlachty i Zenobii z Potockich.

Siostra dziennikarki i reżyser telewizyjnej i filmowej Ewy Cendrowskiej, matka dziennikarza Pawła Moskalewicza^[3].

Mieszka w Warszawie.

Filmografia

Urszula Dudziak. Życie jest piękne., 2008, scenariusz i reżyseria
Kres podróży, 2007, scenariusz i reżyseria
Bez miejscówki, 2005, realizacja, scenariusz
Trzy miłości, 2003, reżyseria, scenariusz
Po drugiej stronie lustra, 2001, realizacja, scenariusz
Rękopis znaleziony na wschodnim, 2000, realizacja, scenariusz
Polski taniec, 1997, realizacja, scenariusz
Cienie przyjaźni, 1997, realizacja
Radio watykańskie, 1996, reżyseria
Polski Panteon, 1994, reżyseria
Przemiana czasu w przestrzeń, cz.1. Klinika lalek, 1993, realizacja, scenariusz
Książnica narodowych pamiątek, 1992, realizacja, scenariusz
Głos Ameryki, 1992, reżyseria
Kosmopolak, 1990, reżyseria^[4]
Bar przy placu, 1988, reżyseria, scenariusz
Tylko dla odważnych, 1987, reżyseria, scenariusz
Szperando – Romeo i Julia z dzielnicy, 1985, realizacja, scenariusz
Być kobietą, 1985, reżyseria, scenariusz
Maraton, 1983, realizacja, scenariusz
Czy tak?, 1983, reżyseria, scenariusz^[5]
Życiorysy – ambasador portu, 1979, reżyseria, scenariusz
Nocny etat, 1977, realizacja, scenariusz

Spektakle teatralne

Pastorałki Nasze Codzienne (reżyseria) (nagranie dla TVP i TV Polonia), w Teatrze Hybrydy
Śpiewogra wielkanocna (reżyseria) (nagranie płyty CD), w Teatrze Hybrydy.

Nagrody filmowe

1998 – Nagroda specjalna im. Aleksandra Sidelnikowa (Międzynarodowy Festiwal Narodów Słowiańskich i Prawoslawnych Złoty Witeź) za Cienie przyjaźni.
1989 – Syrenka Warszawska, nagroda Klubu Krytyki Filmowej SD PRL (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Krakowie) za Bar przy placu
1989 – Brązowy Lajkonik (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych w Krakowie) za Bar przy placu
1988 – III nagroda (Festiwal Filmów Społeczno – Politycznych w Łodzi) za Bar przy placu

Przypisy

↑ Teatr Hybrydy. [dostęp 2014-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)].
↑ Początkowo w UBK
↑ Genealogia Steiferów. [dostęp 2008-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].
↑ Dokument o życiu i twórczości Jacka Kaczmarskiego. Piosenki, wywiady z przyjaciółmi, rodziną, rozmowy o sztuce, emigracji i historii J. Kaczmarskiego z Tadeuszem Nowakowskim.
↑ Biografia Pawła Postnikoffa

Bibliografia

Film Polski
Fragment genealogii. steifer.w.interia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].
Filmweb.pl

Linki zewnętrzne

Beata Postnikoff w bazie Filmweb
Beata Postnikoff w bazie filmpolski.pl
Wolna Europa. wolnaeuropa.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].

[1] Teatr Hybrydy. [dostęp 2014-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-02)].

[2] Początkowo w UBK

[3] Genealogia Steiferów. [dostęp 2008-09-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-19)].

[4] Dokument o życiu i twórczości Jacka Kaczmarskiego. Piosenki, wywiady z przyjaciółmi, rodziną, rozmowy o sztuce, emigracji i historii J. Kaczmarskiego z Tadeuszem Nowakowskim.

[5] Biografia Pawła Postnikoffa

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]