Depresja Paszczaka
Depresja Paszczaka – duża depresja na północnej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu w polskich Tatrach Wysokich[1]. Jej dolnym przedłużeniem jest Żleb Krygowskiego. Lewe (patrząc od dołu) ograniczenie depresji tworzy północno-zachodni filar Pośredniej Turni nad Maszynką i zachodnia ściana Czołówki MSW. Ograniczenie prawe tworzy Gruszka, wznosząca się nad nią grzęda zwana Szypułką i jej górne przedłużenie – grzęda wrastająca od zachodu w Bańdziochową Strażnicę. Grzęda ta oddziela hydrologicznie Depresję Paszczaka od Małego Bańdziocha; wody z niego i kamienne lawiny spływają po prawej stronie Gruszki do Hińczowej Zatoki na Zielony Piarg, z Depresji Paszczaka natomiast Żlebem Krygowskiego po lewej stronie Gruszki na Skalnisty Piarg. Do Depresji Paszczaka opadają wielka Płyta Paszczaka i Zachód Wallischa[2].
.jpg)
Autorem nazwy depresji jest Władysław Cywiński. Nazwą tą upamiętnił taternika Artura Paszczaka, autora niektórych pierwszych przejść w tym rejonie. Depresją Paszczaka prowadzi kilka dróg wspinaczkowych[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-01-12].
- ↑ a b Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8.