Despotat Epiru

Despotat Epiru – jedno z państw greckich powstałych obok Cesarstwa Nicejskiego i Cesarstwa Trapezuntu po rozbiciu Cesarstwa Bizantyjskiego przez IV krucjatę w 1204 r. Znajdowało się ono na terenie Epiru, w północno-zachodniej Grecji. Pierwszym władcą i założycielem despotatu był kuzyn bizantyjskiego cesarza Aleksego III Angelosa, Michał Angelos.

W 1224 Teodor Dukas Komnen, nowy władca despotatu podbił królestwo Tesaloniki a następnie przyjął tytuł cesarza, który jednak nie został uznany przez innych władców greckich.

W 1337 despotat został ponownie przyłączony do odnowionego Cesarstwa Bizantyjskiego.

Despoci Epiru edytuj

Dynastia Angelosów (Komnenodukasi) edytuj

Dynastia Orsini edytuj

Mikołaj Orsini (1318-1323)
Jan I Orsini (1323-1335)
Nicefor II Orsini (1335-1337) i (1339-1340),

Panowanie Bizancjum (1337-1348), a następnie Serbii (1348-1356)

Symeon Sinisza Nemanjić (1348-1356) (namiestnik w imieniu brata Stefana Urosza IV, cara Serbii)
Nicefor II Orsini (1356-1359)
Symeon Sinisza Nemanjić (1359-1366) (ponownie)
- Gjin Bua Spata (1359-1399) (rządził w Arcie z nadania Symeona)
Tomasz Preljubowicz (1366-1384) (zięć Symeona)
Maria Angelina (1384-1385)
Esau Buondelmonti (1384-1408/1411) (zdołał się utrzymać przy władzy do 1408 lub 1411)
Giorgio Buondelmonti (1411)

Dynastia Tocco edytuj

Karol I Tocco (1399-1429)
Karol II Tocco (1429-1448) (utrata Joaniny w 1430)
Leonardo III Tocco (1448-1479) (utrata Arty w 1449 i Angelokastron w 1440)
- Karol III Tocco - tytularny despota w latach 1479-1518

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

Małgorzata Dąbrowska, Epiru despotat [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2002, s. 161-162.
Donald M. Nicol, The Despotate of Epiros 1267-1479. A Contribution to the History of Greece in the Middle Ages, Cambridge 1984, ISBN 0-521-13089-1