Diabelski Kamień w Rudniku

Diabelski Kamień w Rudniku – skałki w miejscowości Rudnik w gminie Sułkowice w województwie małopolskim. Znajdują się na północnym grzbiecie Kaniowej Góry w Paśmie Barnasiówki[1].

Maczuga skalna
Skalny mur
Grzbiet skalnego muru

Opis skał

edytuj

Są to dwie formacje skalne: pojedyncza skałka oraz skalny mur o długości około 30 m, wysokości 5 m i szerokości 2,5 m. Właściwym Diabelskim Kamieniem jest wyższa od muru pojedyncza skałka o kształcie maczugi, obwodzie około 10 m i niewielkim przewieszeniu. Znajdują się na północnych stokach Pasma Barnasiówki (zwanego też Pasmem Dalina). Wysokość względna skałek nad dnem doliny wynosi około 60 m[2]. Według Jerzego Kondrackiego, autora regionalizacji fizycznogeograficznej Polski Pasmo Barnasiówki należy do Pogórza Wielickiego[3].

Skałki znajdują się na wypłaszczeniu niewielkiego grzbietu, na wysokości 460–465 m n.p.m.[1] Zbudowane są z piaskowca istebniańskiego i są jedną z najbardziej oryginalnych formacji skalnych na całym Pogórzu Zachodniobeskidzkim, i to nie tylko pod względem wielkości i oryginalnego kształtu, ale także budowy geologicznej i układu spękań ciosowych. W niektórych miejscach skałek znajdują się rdzawo-żółte przebarwienia spowodowane większą zawartością żelaza oraz okrągławe wgłębienia[4].

Ze względu na unikatowe walory przyrodnicze skałki te zostały uznane za prawnie chroniony pomnik przyrody[4].

Legenda

edytuj

Z Diabelskim Kamieniem w Rudniku, podobnie jak z wieloma innymi tzw. diabelskimi kamieniami, związana jest legenda. Po wybudowaniu sanktuarium i kalwarii w Kalwarii Zebrzydowskiej, między ludźmi zapanowały pokój i zgoda. Nie mógł tego ścierpieć diabeł i zaplanował zniszczyć sanktuarium ogromnym głazem spuszczonym z dużej wysokości. Zmuszony jednak został do zawarcia umowy ze św. Piotrem, na mocy której musiał zostawić kamień w tym miejscu, w którym zastanie go pianie koguta. Kamień był jednak tak ciężki i niósł go z tak daleka, że musiał wielokrotnie odpoczywać i nie zdążył przed świtem. Pianie koguta zastało go, gdy mijał Pasmo Barnasiówki, tutaj też opuściły go siły i zostawił kamień w lesie[2].

Bouldering

edytuj

Na Diabelskim Kamieniu są 4 drogi wspinaczkowe o trudności od IV do VI+ w skali polskiej, obite starymi przelotami. Na skalnym murze przylegającym do Diabelskiego Kamienia uprawiany jest bouldering. Jest 31 baldów o trudności od 3 do 6c w skali francuskiej[5].

Diabelski Kamień
  1. F117; IV
  2. Anita; V+
  3. Ambiwalencja; VI+
  4. Kurczak wegetariański; V+
Skalny mur
  1. Shakira; 6c (z odciągów wprost na płytę)
  2. Condorek; 6a
  3. Fugazi; 6a
  4. Ju-87; 6b+ (ściśle filarkiem i krawędzią rysy)
  5. Klinołap; 4
  6. Britney; 4 (bez rysy)
  7. Hyc; 3
  8. Fobia; 5
  9. Talibek; 5+
  10. Rysa; 3
  11. Skakanka; 4+ (bez rysy)
  12. Dowód rzeczowy; 5+ (bez krawędzi filarka)
  13. X; 4
  14. Y; 4+
  15. Z; 6c
  16. Taboo; 4 (ręką po filarku)
  17. Enraha; 6a+
  18. Mogilaski; 6a+
  19. Diabliki; 5+
  20. Zulu Gula; 6c (start z podchwytu)
  21. Luz; 6a+
  22. Tuz; 6a+
  23. Wina; 6a
  24. Cyc; 4
  25. 2 wina; 5d (bez krawędzi zacięcia)
  26. 5 piw; 4+
  27. PiS; 6b (kutymi klamkami)
  28. Ramadan; 7a+ (bez cokołu i bez klamek)
  29. Praxis; 6c
  30. Chłopaki z baraków; 6b
  31. Bania; 5+ (start z odciągów)[5].

Szlaki turystyczne

edytuj
  SułkowicePisana – Kaniowa Góra – BarnasiówkaDalinMyślenice. Odległość 12 km, suma podejść 376 m, suma zejść 350 m, czas przejścia czas przejścia 3 godz. 38 min, z powrotem 3 godz. 50 min[6]
  ścieżka dojściowa od grzbietowego żółtego szlaku w dół do Diabelskiego Kamienia

Przypisy

edytuj
  1. a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2012-09-10].
  2. a b Julian Zinkow, Myślenice i okolice: (Dobczyce, Sułkowice): monograficzny przewodnik turystyczny i krajoznawczy po wschodniej części Beskidu Średniego oraz po przyległym rejonie Pogórza Wielickiego, Kraków 1993.
  3. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
  4. a b Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy skałkach.
  5. a b Grzegorz Rettinger, Beskidy Zachodnie i Pogórze. Przewodnik wspinaczkowy, Kraków: wspinanie.pl, 2019, s. 170–173, ISBN 978-83-947825-2-8.
  6. Pogórze Wielickie. Mapa turystyczna online [online] [dostęp 2023-08-25].