Diadochowie
Diadochowie (od stgr. διάδοχος diádochos – następca) – termin określający dowódców armii Aleksandra Wielkiego, którzy w powstałym imperium przejęli władzę po jego śmierci w 323 roku p.n.e.
Wywodzili się w większości ze znacznych rodów macedońskich[1]. Początkowo każdy z nich władał jedną z prowincji rozległego imperium. Wkrótce jednak pomiędzy nimi oraz ich następcami wynikły długotrwałe konflikty na tle dążeń do wzajemnego przejmowania ziem odziedziczonych po Aleksandrze[2][3][4].
Do kategorii diadochów zaliczani są:[2][3]
- Antygonos (zapoczątkował dynastię Antygonidów)[5]
- Antypater i jego syn Kassander (zapoczątkowali dynastię Antypatrydów)
- Lizymach
- Ptolemeusz (zapoczątkował dynastię Ptolemeuszów)[5]
- Seleukos (zapoczątkował dynastię Seleucydów)[5]
- Eumenes z Kardii;
- Leonnatos
- Perdikkas
- Krateros
Pewną rolę, choć krótkotrwałą, odegrał również Poliperchon, nominowany przez Antypatra na jego następcę z pominięciem syna Kassandra[2][4].
Spośród wyżej wymienionych tylko czterej założyli własne dynastie panujące w trzech wielkich monarchiach hellenistycznych[5]: Lagidów w Egipcie, Seleukidów z centrum władzy w Syrii oraz Antygonidów w Macedonii[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b diadochowie, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2021-04-27].
- ↑ a b c Wolski 1992 ↓, s. 236.
- ↑ a b c Mała encyklopedia kultury antycznej A–Z (red. Z. Piszczek). Wyd. 5. Warszawa: PWN, 1983, s. 187. ISBN 83-010-3529-3
- ↑ a b David Sacks: Encyklopedia świata starożytnych Greków. Warszawa: Książka i Wiedza, 2001, s. 115-116. ISBN 83-05-13169-6
- ↑ a b c d e Wolski 1992 ↓, s. 237.
Bibliografia
edytuj- Józef Wolski: Historia powszechna. Starożytność. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-08851-6.