Dialekty panońskie
Dialekty panońskie[1] (słoweń. panonska narečna skupina) – jedna z siedmiu najczęściej wyróżnianych grup dialektów słoweńskich[2]. Dialekty panońskie zajmują terytorium północno-wschodniego krańca Słowenii, a także część przyległych terenów węgierskich[1]. Szczególnie wyróżnia się peryferyjny dialekt prekmurski używany za rzeką Murą, mający ponad dwuwiekową tradycję literacką[1].
Dialekty panońskie
Cechy językowe edytuj
Dialekty panońskie wyróżniają się następującymi cechami językowymi:
- jedna intonacja opadająca[1],
- rozwój prasłowiańskich jerów w sylabach długich w ẹ̄, jak w dialektach styryjskich, np. tệst < psł. *tъstь[1],
- dyftongizacja dawnego *ě (jać) w sylabach długich w ei̯, np. brei̯k < psł. *bergъ[1],
- przejściem ū w ü, np. lübiti < psł. *ľubiti[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g Sławski 1988 ↓, s. 1002.
- ↑ Sławski 1988 ↓, s. 1000.
Bibliografia edytuj
- Leszek Bednarczuk, Witold Mańczak, Jan Safarewicz, Franciszek Sławski, Wojciech Smoczyński, Aleksander Szulc: Języki indoeuropejskie. T. II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988. ISBN 83-01-05763-7.