Difylobotrioza (łac. diphyllobothriosis, ang. diphyllobothriasis) – pasożytnicza choroba zwierząt, rzadko człowieka, wywołana przez tasiemca bruzdogłowca szerokiego i pokrewne gatunki rodzaju Diphyllobothrium.

Dyfilobotrioza
diphyllobothriosis
ilustracja
Klasyfikacje
ICD-10

B70.0

Etiologia

edytuj
 
Cykl życiowy bruzdogłowca szerokiego.

Chorobę wywołują tasiemce z rodzaju Diphyllobothrium.

Osobny artykuł: Bruzdogłowiec szeroki.

Epidemiologia

edytuj

Zachorowania notuje się przede wszystkim w Finlandii, Francji, na Syberii i w obszarze wielkich jezior Ameryki Północnej. W Polsce zgłasza się je obecnie sporadycznie. W Japonii stwierdza się infestacje pokrewnego gatunku D. nihonkaiense.

Objawy i przebieg

edytuj

Objawy choroby to niedrożność jelit, biegunki, bóle brzucha oraz niedokrwistość megaloblastyczna, spowodowana niedoborem witaminy B12.

Rozpoznanie

edytuj
 
Jajo bruzdogłowca szerokiego.

Rozpoznanie opiera się na stwierdzeniu obecności jaj tasiemca w kale. Jaja zazwyczaj są liczne i nie jest potrzebne zastosowanie technik zagęszczających. Mają wielkość 58-76 na 40-51 µm; są owalnego lub elipsoidalnego kształtu, na jednym biegunie posiadają wieczko (operculum), niekiedy bardzo niepozorne, a na przeciwległym mały guzek, również niekiedy ledwo dostrzegalny[1]. Wartość diagnostyczną mają też znajdywane w kale proglotydy pasożyta.

Leczenie

edytuj

Lekiem z wyboru jest prazykwantel w jednorazowej dawce 5–10 mg/kg masy ciała p.o., ewentualnie niklozamid (jednorazowo 2 g p.o. w dwóch dawkach w odstępie godzinnym)[2].

Historia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Diphyllobothriasis. CDC Division of Parasitic Diseases. [dostęp 2007-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 listopada 2007)].
  2. Rosenblatt JE. Antiparasitic agents. „Mayo Clin Proc”. 74. 11, s. 1161-75, 1999. PMID: 10560606. 

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj