Dioskur (antypapież)
Dioskur (ur. w Aleksandrii, zm. 14 października 530) – antypapież w okresie od 22 września 530 do 14 października 530[1].
| antypapież | |
| Miejsce urodzenia |
Aleksandria |
|---|---|
| Data śmierci |
14 października 530 |
| Antypapież | |
| Okres sprawowania |
530 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
530 |
Życiorys
edytujBył diakonem aleksandryjskim, który na skutek zaangażowania w obronę postanowień chalcedońskich i zwalczanie monofizytów, musiał opuścić Egipt i przenieść się do Rzymu[2]. Był człowiekiem dobrze wykształconym i politycznym znawcą, biegle znał grekę i szybko uzyskał szacunek duchowieństwa rzymskiego i zaczął odgrywać w nim znaczącą rolę[2]. Dowodem były trudne zadania powierzane mu przez kolejnych papieży. Podróżował do Rawenny, gdzie skutecznie nakłaniał skłóconego z Bizancjum Teodoryka Wielkiego, wodza Ostrogotów, panującego nad Italią, do odebrania antypapieżowi Wawrzyńcowi zagarniętych przez niego świątyń i majątków kościelnego. Przyczyniło się to do zakończenia tzw. schizmy laurencjańskiej[2]. Miał również udział w dziele pojednania Kościołów wschodniego i zachodniego.
Kiedy schorowany Feliks IV wyznaczył na swego następcę zromanizowanego Gota, przychylnego Rawennie Bonifacego II, duchowieństwo oraz członkowie senatu rzymskiego, sprzyjający Bizancjum, oburzyli się[2]. Jeszcze przed śmiercią papieża, większość duchownych wybrała Dioskura na następcę i kilka dni po śmierci Feliksa, został nieprawnie konsekrowany[2]. Rozłam w Kościele nie trwał długo, gdyż Dioskur zmarł po 22 dniach od wyboru[1]. Po śmierci Dioskura, Bonifacy II obłożył go ekskomuniką[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 34. ISBN 83-7006-437-X.
- ↑ a b c d e John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 83-84. ISBN 83-06-02633-0.
Bibliografia
edytuj- Dioscorus. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-03-11]. (ang.).