Dolna Birma
Dolna Birma (birm. အောက်မြန်မာပြည်, nazywana też Mjanmą Zewnętrzną) – region geograficzny Birmy (Mjanmy), który obejmuje deltę rzeki Irawadi (prowincja Irawadi), prowincję Pegu oraz prowincję Rangun, a także obszary wybrzeża kraju (stany Arakan i Mon oraz prowincja Taninthayi).
W języku birmańskim osoby pochodzące z Górnej Birmy nazywane są zazwyczaj a-nya tha (အညာသား), podczas gdy ci, którzy wywodzą się z Dolnej Birmy to auk tha (အောက်သား).
Termin „Dolna Birma” zaczął być używany w czasach kolonialnych i odnosił się do części Birmy anektowanej przez Imperium brytyjskie po zakończeniu II wojny brytyjsko-birmańskiej w roku 1852 wraz z terenami dawnego królestwa Arakanu i prowincji Tenasserim, nad którymi Brytyjczycy przejęli kontrolę już w roku 1826 (po I wojnie brytyjsko-birmańskiej). W centrum Dolnej Birmy znajdował się Rangun, a składało się na nią całe wybrzeże współczesnej Mjanmy oraz dolna część dorzecza rzeki Irawadi wraz z Prome. Aż do wczesnych lat XIX w. Dolna Birma zamieszkana była w większości przez Monów i szczepy Karenów stanowiąc historyczną ostoję Monów. Od Górnej Birmy odróżniał Birmę Dolną nie tylko skład etniczny, ale też klimat sprzyjający uprawom rolnym bez konieczności nawadniania pól[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Seekins 2006 :4.
Bibliografia edytuj
- Michael A. Aung-Thwin, Maitrii Aung-Thwin: A History of Myanmar Since Ancient Times: Traditions and Transformations. Reaktion Books, 2012, s. 28. ISBN 978-1861899019. (ang.).
- Donald M. Seekins: Historical Dictionary of Burma (Myanmar). Lanham, Maryland: The Scarecrow Press, Inc., 2006. ISBN 978-0-8108-5476-5. (ang.).
- Shelby Tucker: Burma: The Curse of Independence. Pluto Press, 2001, s. 28. ISBN 0-7453-1541-0. (ang.).