Drużyłowski

Drużyłowski – polski herb szlachecki, według Juliusza Karola Ostrowskiego odmiana herbu Leliwa.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego^[1]:

W polu barwy niewiadomej nad półksiężycem dwa jelce ukośnie skrzyżowane. Klejnot: Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki

Podług Ostrowskiego herb nieznanego pochodzenia, znany w brześciańskim w XVII stuleciu. Wzmiankowany jeszcze tylko przez Starykoń-Kasprzyckiego. Boniecki wspomina Andrzeja i Gabryela Drużyłowskich, którzy z województwem brzeskim litewskim podpisali elekcję Augusta II (nie pisze jednak jakiego używali oni herbu)^[2].

Herbowni

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Drużyłowski.

Przypisy

↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
↑ Adam Boniecki: Herbarz polski.. T. 5. Warszawa: Skład główny Gebethner i Wolff, 1902, s. 49.

Bibliografia

Juliusz Ostrowski red.: Księga herbowa rodów polskich. Cz.1. (Wizerunki herbów). Warszawa: Józef Sikorski, gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 112.
Juliusz Ostrowski red.: Księga herbowa rodów polskich. Cz.2. (Opisy herbów). Warszawa: Józef Sikorski, gł. skł. Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 66.
Stefan Janusz Starykoń-Kasprzycki red.: Polska encyklopedja szlachecka. T. 2. Warszawa: Jasieńczyk, 1994, s. 118. ISBN 83-86409-00-2.

Linki zewnętrzne

Herb Drużyłowski z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

[1] Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.

[2] Adam Boniecki: Herbarz polski.. T. 5. Warszawa: Skład główny Gebethner i Wolff, 1902, s. 49.

[1]

[2]