Drzewo (matematyka)

spójny graf bez cykli

Drzewograf nieskierowany, który jest acykliczny[1] i spójny[2][1], czyli taki graf, w którym z każdego wierzchołka drzewa można dotrzeć do każdego innego wierzchołka (spójność) tylko jednym sposobem (acykliczność, brak możliwości chodzenia „w kółko”)[3].

Równoważne definicje

edytuj

Graf prosty G jest drzewem jedynie wtedy, gdy spełnia jeden z warunków[3]:

  • dowolne dwa wierzchołki łączy dokładnie jedna ścieżka prosta
  • G jest acykliczny i dodanie krawędzi łączącej dowolne dwa wierzchołki utworzy cykl
  • G jest spójny i usunięcie dowolnej krawędzi spowoduje, że G przestanie być spójny

Przykłady drzew

edytuj

Terminologia

edytuj

Drzewo, w którym jest wyróżniony jeden z wierzchołków, nazywamy drzewem ukorzenionym, a wyróżniony wierzchołek – korzeniem.

Na takim drzewie możemy również określić relacje „rodzinne” pomiędzy wierzchołkami.

Dla dowolnej ścieżki prostej rozpoczynającej się od korzenia i zawierającej wierzchołek v:

  • wierzchołki występujące w ścieżce przed v nazywamy jego przodkami v, a wierzchołki występujące po vpotomkami,
  • wierzchołek bezpośrednio przed v nazywamy rodzicem lub ojcem, a bezpośrednio po – dzieckiem lub synem,
  • wierzchołki mające wspólnego ojca nazywamy braćmi.

Wierzchołki, które nie mają synów, nazywamy liśćmi drzewa.

Najdłuższą ścieżkę w drzewie nazywamy średnicą drzewa. Jej długość liczymy, stosując programowanie dynamiczne.

W informatyce bardzo często wymaga się, żeby synowie tworzyli nie zbiór, lecz listę uporządkowaną. Taki twór co prawda nie jest matematycznie grafem, jednak ma ogromne znaczenie w tej dziedzinie matematyki.

Graf prosty, acykliczny i niespójny, który można traktować jako zbiór drzew, nazywa się lasem.

Podstawowe operacje na drzewach to:

  • wyliczenie wszystkich elementów drzewa,
  • wyszukanie konkretnego elementu,
  • dodanie nowego elementu w określonym miejscu drzewa,
  • usunięcie elementu.

Zastosowanie drzew

edytuj

Diagramy zależności

edytuj

W naturalny sposób reprezentują hierarchię danych (obiektów fizycznych i abstrakcyjnych, pojęć itp.) lub zależności typu klient-serwer.

Struktury danych

edytuj

W informatyce wiele struktur danych jest konkretną realizacją drzewa matematycznego. Wierzchołki drzewa reprezentują konkretne dane (liczby, napisy albo bardziej złożone struktury danych). Odpowiednie ułożenie danych w drzewie może ułatwić i przyspieszyć ich wyszukiwanie. Znaczenie tych struktur jest bardzo duże i ze względu na swoje własności drzewa są stosowane praktycznie w każdej dziedzinie informatyki (np. algorytmika, kryptografia, bazy danych, grafika komputerowa, przetwarzanie tekstu, telekomunikacja).

Specjalne znaczenie w informatyce mają drzewa binarne (liczba dzieci ograniczona do dwóch) i ich różne odmiany, np. drzewa AVL, drzewa czerwono-czarne, BST; drzewa, które posiadają więcej niż dwoje dzieci, są nazywane drzewami wyższych rzędów.

Zobacz też: Kopiec, Kodowanie Huffmana

Jako drzewa przedstawia się składnie języków formalnych, w tym rachunku lambda. W teorii gier występują drzewa decyzyjne. Bazy danych i systemy plików stosują wiele algorytmów opartych na drzewach i specjalnych postaciach drzew takich jak drzewa binarne, B drzewa, B+ drzewa, drzewa AVL i inne.

Własności drzew

edytuj

W grafie   gdzie   to zbiór wierzchołków grafu, a   to zbiór krawędzi. Następujące warunki są równoważne:

  1.   jest drzewem
  2. dla każdych dwóch wierzchołków   w grafie   istnieje dokładnie jedna uv-ścieżka
  3.   jest spójny i  
  4.   jest acykliczny i  

W drzewie ukorzenionym istnieje dokładnie jedna ścieżka pomiędzy węzłem a korzeniem. Liczba krawędzi w ścieżce jest nazywana długością (lub głębokością) – liczba o jeden większa określa poziom węzła. Z kolei wysokość drzewa jest równa wysokości jego korzenia, czyli długości najdłuższej ścieżki prostej od korzenia do liścia[4][5].

Liczba oznaczonych drzew o   wierzchołkach wynosi:

 

Formuła ta nosi nazwę wzoru Cayleya.

Liczba drzew na zbiorze  -wierzchołków (gdzie   jest większe bądź równe 2), z których każdy ma stopień   a suma stopni to   wynosi:

 

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Słownik terminologiczny informacji naukowej, Maria Dembowska, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1979, s. 40.
  2. graf, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2022-03-10].
  3. a b Reinhard Diestel: Graph Theory. Nowy Jork: 2000, s. 12. ISBN 0-387-95014-1.
  4. Thomas Cormen: Wprowadzenie do algorytmów. Wyd. 8. Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2007, s. 1114. ISBN 978-83-204-3328-9.
  5. Lech Banachowski, Krzysztof Diks, Wojciech Rytter: Algorytmy i struktury danych. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2006, s. 34. ISBN 83-204-3224-3.

Linki zewnętrzne

edytuj