Dułak IV
Dułak IV (Węsierski III, Dullack, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny) – kaszubski herb szlachecki, według Przemysława Pragerta odmiana herbu Dulicz albo Szeliga.
Opis herbu edytuj
Herb znany był przynajmniej w dwóch wariantach. Opisy z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
Dułak IV (Węsierski III, Dullack, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny): W polu błękitnym półksiężyc z twarzą srebrny na którym zaćwieczony krzyż ćwiekowy złoty. Klejnot: nad hełmem w koronie trzy pióra strusie, srebrne między błękitnymi. Labry błękitne, podbite srebrem.
Dułak IV odmienny (Węsierski III odmienny, Dullack-Wensierski, Dullak-Wensierski, Dułak-Węsierski, Dulicz odmienny albo Szeliga odmienny): Pole czerwone, półksiężyc złoty, bez twarzy, w klejnocie trzy pióra strusie, labry czerwone, podbite złotem.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Wariant IV wymieniany tylko przez Nowego Siebmachera (jako Dullack-Wensierski), wariant odmienny wymieniany przez Siebmachera i Ledebura (Adelslexikon der preussiche Monarchie von... jako Wensierski i Dullack).
Rodzina Dułak edytuj
Herb przyjęty przez Dułaków osiadłych w okręgu tucholskim w 1772, według Pragerta jest to modyfikacja herbu Duliczów, być może przyjęta z powodu przekonania o wspólnym pochodzeniu (podobieństwo nazwisk). Wariant odmienny, być może błędny, przypisywany gałęzi osiadłej w okręgu kartuskim.
Herbowni edytuj
Dułak (Dillak, Diłak, Dulak, Dulek, Dullack, Dullak, Dylak, błędnie Dulkath) być może z nazwiskiem odmiejscowym: Węsierski (Wensierski).
Przypisy edytuj
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104–108. ISBN 978-83-247-0100-1.
Bibliografia edytuj
- Przemysław Pragert: Herbarz szlachty kaszubskiej T.3. Gdańsk: Wydawn. BiT, 2009, s. 37-39, 212-213. ISBN 978-83-927383-6-7.