Dufourea halictula
Dufourea halictula – gatunek błonkówki z rodziny smuklikowatych i podrodziny wigorczykowatych.
Dufourea halictula | |||
(Nylander, 1852) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Dufourea halictula | ||
Synonimy | |||
|
Gatunek ten został opisany w 1852 roku przez Williama Nylandera jako Rhophites halictula[1].
Pszczoła o ciele długości od 4 do 6 mm. Cechuje ją dość gęste owłosienie ciała, głaszczki wargowe o członie drugim tak długim jak trzeci oraz rzadkie i gęste punktowanie słabiej połyskującej tarczki (odległości między punktami mniejsze niż ich średnice). U samca drugi człon czułków jest 1,2 raza dłuższy niż szeroki, człony czułków od czwartego do jedenastego mają jednolite i niepozorne owłosienie, a szósty sternit jest spłaszczony[2].
Owad o rozsiedleniu europejskim[2], znany z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Niemiec, Danii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier i Rosji[1]. Jest to pszczoła samotnica. Gatunek oligolektyczny, związany z dzwonkowatymi, a szczególnie z jasieńcem piaskowym. Ma jedno pokolenie w roku, latające w środku lata[2].
W 2002 umieszczony został na Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce jako gatunek o słabo rozpoznanym statusie[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Dufourea halictula. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-09-20].
- ↑ a b c Yury A. Pesenko, Józef Banaszak, Tomasz Cierzniak: Klucze do oznaczania owadów Polski. Część XXVI Błonkówki — Hymenoptera. Zeszyt 68b. Pszczołowate — Apidae. Podrodzina: smuklikowate — Halictinae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2002.
- ↑ Józef Banaszak: Apoidea. Pszczoły. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 69-74. ISBN 83-901236-8-1.