Dziawgi (biał. Дзяўгі, Dziauhi; ros. Дявги, Diawgi) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie stołpeckim, w sielsowiecie Litwa.

Dziawgi
Дзяўгі
Дявги
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

stołpecki

Sielsowiet

Litwa

Populacja (2019)
• liczba ludności


18[1]

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dziawgi”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dziawgi”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Dziawgi”
Ziemia53°44′29″N 26°49′39″E/53,741389 26,827500

Współcześnie w skład miejscowości wchodzi także dawna wieś Szalkiewicze (biał. Шальковічы, Szalkowiczy; ros. Шальковичи, Szalkowiczi).

Historia

edytuj

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni mińskiej, w powiecie mińskim, w gminie Rubieżewicze.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie stołpeckim[a], w gminie Rubieżewicze[2]. W 1921 Dziawgi liczyły 178 mieszkańców, zamieszkałych w 32 budynkach, wyłącznie Polaków. 168 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 10 prawosławnego. Szalkiewicze liczyły zaś 53 mieszkańców, zamieszkałych w 8 budynkach, wyłącznie Polaków. 51 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 2 prawosławnego[2].

W czasie II wojny światowej 2 mieszkańców Dziawg dołączyło do Zgrupowania Stołpeckiego Armii Krajowej[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Ludzie związani z miejscowością

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku.
  2. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  3. Partyzanci Zgrupowania Stołpecko – Nalibockiego AK. kresy24. [dostęp 2024-05-22]. (pol.).
  4. Donat Waraksa. Fundacja Kwartalnika „Wyklęci”. [dostęp 2024-05-22]. (pol.).
  5. Józef Łabuń. Muzeum Powstania Warszawskiego. [dostęp 2024-05-22]. (pol.).

Bibliografia

edytuj