Dziersław Włostowski

(Przekierowano z Dziersław z Włostowic)

Dziersław Włostowski (Dziersław z Włostowic, także Dzierżko, Dersław) herbu Oksza (zginął 10 listopada 1444 w bitwie pod Warną) – polski rycerz, szlachcic, dworzanin królewski i urzędnik Królestwa Polskiego. Starosta generalny podolski w latach 1435-1437, i w 1439 roku, starosta kamieniecki w 1431 roku, dworzanin królewski w 1428 roku.

Dziersław Włostowski
Herb rodowy
Oksza
Data i miejsce śmierci

10 listopada 1444
Warna

Wojny i bitwy

wojna z zakonem Krzyżackim (1409–1411)
wojna głodowa (1414)
bitwa pod Warną (1444)

Administracja

starosta sądecki, starosta kamieniecki

Życiorys edytuj

Uczestniczył w bitwie pod Grunwaldem w 1410, przed bitwą przyniósł królowi Władysławowi Jagielle wiadomość, że widział dwie chorągwie krzyżackie[1]. Uczestniczył również w wojnie głodowej 1414 roku, z nadania króla administrował przez około miesiąc zamkiem w Olsztynie[2]. Występował jako świadek w przywilejach księcia Świdrygiełły[3].

W latach 1430–1432 był starostą sądeckim[4]. Uczestniczył w konfederacji Spytka z Melsztyna w 1439 roku[5]. Rok później wziął udział w wyprawie Władysława III na Węgry[5]. Jan Długosz podawał, że Piotr Polak został odwołany ze starostwa podolskiego przed wyjazdem króla na Węgry. Jednak źródła współczesne zdają się wskazywać, że w tym czasie starostwo podolskie zostało odjęte Dziersławowi Włostowskiemu[6].

Jako starosta kamieniecki uczestniczył i poległ w bitwie pod Warną 10 listopada 1444, kiedy zginęło wielu znamienitych rycerzy i dostojników, m.in. bracia Tarnowscy, Stanisław syn Zawiszy z Garbowa, starosta lwowski Spytek Jarosławski (zm. 1444), dworzanin królewski Paweł Wojnicki z Sienna[7].

Przypisy edytuj

  1. Wojska królewskie rozbijają obóz na polach grunwaldzkich w Bitwa pod Grunwaldem 1410.
  2. Stanisław Achremczyk, Olsztyn. Stolica Warmii i Mazur, Wers, 2016.
  3. Mychajło Hruszewski: Istorija Ukrajiny-Rusy, T. IV, s. 480–481. (ukr.)
  4. Urzędnicy podolscy XIV—XVIII ww., s. 240.
  5. a b Anna Sochacka. Konfederacja Spytka z Melsztyna z 1439 roku. Ruch ideologiczny czy rozgrywka polityczna?. „Rocznik Lubelski” 19 (1973), s. 61.
  6. Antoni Gąsiorowski: Piotr Polak Piotr Polak (zm. 1441/2). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXVI/2, zeszyt 109. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk : Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1978, s. 379.
  7. Utracone zwycięstwo. [dostęp 2017-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-10-12)].

Bibliografia edytuj

  • Urzędnicy podolscy XIV—XVIII ww. Spisy. / opracowali E. Janas, W. Kłaczewski W., J. Kurtyka, A. Sochacka. Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 1998, s. 240.
  • Codex epistolaris saeculi decimi quinti. T. 2, 1382-1445, Kraków 1891, s. 389.
  • Urzędnicy podolscy XIV-XVIII wieku. Spisy". Oprac. Eugeniusz Janas, Witold Kłaczewski, Janusz Kurtyka, Anna Sochacka. Kórnik 1998, s. 240.