Dzionie rakowskie
Dzionie rakowskie – tradycyjne danie mięsne przyrządzane w okolicach Rakowa w województwie świętokrzyskim. Od 15 lutego 2007 wpisane na polską listę produktów tradycyjnych. Początkowo był to specjał wielkanocny, a z czasem także bożonarodzeniowy[1].
Danie jest odmianą złotobrunatnej, podłużnej, w przekroju owalnej kaszanki (długość zwykle 25–40 cm, grubość 32–36 mm). Upieczona w naturalnym jelicie wieprzowym lub wołowym, przypomina wyglądem kiszkę pasztetową. Podstawowym mięsnym składnikiem jest podgardle wieprzowe, a także smalec, mąka i jajka[2]. Oba końce spięte są drewnianą szpilą lub związane przędzą wełnianą. Po przekrojeniu farsz ma kolor różowy z białymi i kremowymi pasemkami. Specjał najlepiej smakuje następnego dnia po przyrządzeniu, pokrojony w plastry i obsmażony[1].
Historia potrawy sięga XIX wieku, co ustalono w 2005 roku, podczas spotkania z rakowskimi gospodyniami, dziedziczącymi ten przepis z pokolenia na pokolenie. Przepis ujednolicono, gdyż większość gospodyń stosowała własny wariant przyrządzania dzioni[1] (na przykład z dodatkiem cynamonu lub imbiru, z wykorzystaniem podgardla wędzonego lub nie[3]).
Zobacz też edytuj
- kiszka szwedzka – potrawa z Pomorza Zachodniego
- kiszka ziemniaczana
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Ministerstwo Rolnictwa
- ↑ Świętokrzyskie.org
- ↑ Tradycyjny przepis w wielu odmianach, w: ''Wiadomości Turystyczne, dodatek specjalny Turystyka Kulinarna 2015, wrzesień 2015, s.15, ISSN 1731-7452