Dziura nad Nową Roztoką
Dziura nad Nową Roztoką – jaskinia, a właściwie schronisko, w Dolinie Roztoki w Tatrach Wysokich. Wejście do niej znajduje się w południowo-wschodnim zboczu Wołoszyna, w pobliżu polany Nowa Roztoka, na wysokości 1420 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 6 metrów, a jej deniwelacja 3 metry[1].
| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
6 m |
| Deniwelacja |
3 m |
| Wysokość otworów |
1420 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
120 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SE |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.G-22.01 |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°13′25″N 20°03′36″E/49,223517 20,060064
| |
Opis jaskini
edytujJaskinię stanowi obszerny, idący do góry korytarz zaczynający się w bardzo dużym otworze wejściowym (5 × 4 m). W połowie jego długości znajduje się 1,8-metrowy próg[2].
Przyroda
edytujW jaskini nie ma nacieków. Ściany są wilgotne, rosną na nich glony, porosty i mchy[2].
Historia odkryć
edytujJaskinia była znana od dawna. Jej otwór jest widoczny ze szlaku turystycznego w pobliżu polany Nowa Roztoka. Jej pierwszy plan i opis sporządziła A. Gajewska w 2000 roku[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Jaskinie Tatr [online], 16 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-16].
- ↑ a b c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-02-17] (pol.).