ESSA-3
ESSA-3 (ang. Enviromental Science Services Administration 3) – amerykański satelita meteorologiczny, który został opracowany w oparciu o projekt satelitów typu TIROS i kontynuował ich misję dostarczania zdjęć telewizyjnych całej dziennej półkuli Ziemi. Satelita mierzył także poziom energii słonecznej odbijanej od Ziemi.
| |
| Inne nazwy |
TOS 1, TIROS 13 |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1966-087A |
| Indeks NORAD |
S02435 |
| Zaangażowani |
NASA, Environmental Science Service Administration, US Weather Bureau |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Perygeum |
1383 km |
| Apogeum |
1493 km |
| Okres obiegu |
114,6 min |
| Nachylenie |
101° |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
2 października 1966 10:34 UTC |
| Koniec misji |
2 grudnia 1968 |
| Wymiary | |
| Masa całkowita |
145 kg |
Budowa i działanie edytuj
.jpg)
Szkielet satelity wykonano z aluminium i stali nierdzewnej. Kadłub miał kształt graniastosłupa o podstawie osiemnastokątnej. Energii satelicie dostarczało 12 tysięcy ogniw fotowoltaicznych o wymiarach 1x2 cm rozmieszczonych na jego bokach, które służyły do ładowania 21 akumulatorów NiCd. Stabilizację na orbicie zapewniał ruch obrotowy o prędkości 9,2 obrotu na minutę, utrzymywany przez magnetyczny system kontroli położenia (Magnetic Attitude Spin Coil, MASC). Jego układem wykonawczym była cewka, a konieczny dla kontroli pozycji moment obrotowy wytwarzała interakcja ziemskiego pola magnetycznego z polem magnetycznym (prądem) zaindukowanym w statku. Dodatkowy system stabilizacji zapewniało pięć stałopędnych silniczków zamontowanych na obwodzie jego spodu[1].
Do łączności z Ziemią używano pojedynczej anteny monopolowej. Umieszczona była na szczycie statku. Dwie anteny dipolowe (4 pręty wystające ze spodu statku) służyły do nadawania telemetrii. Kamery wyzwalały się automatycznie po wejściu Ziemi w pole widzenia. Zdjęcia były przesyłane bezpośrednio na Ziemię lub nagrywane na rejestratorze. Statek wyposażono w dwie bliźniacze niezależne szerokokątne kamery telewizyjne typu Vidicon. Zespoły te mogły pracować jednocześnie lub na zmianę. Satelita wyposażony był także w radiometr FPR (Flat Plane Radiometer) służący do pomiarów energii słonecznej odbijanej od Ziemi[2].
Misja edytuj
Misja rozpoczęła się 2 października 1966 roku, kiedy rakieta Thor Delta E wyniosła z kosmodromu Vandenberg satelitę ESSA 3 na niską orbitę okołoziemską[3]. Po znalezieniu się na orbicie satelita otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-087A[4].
Jedne z pierwszych zdjęć wykonanych przez ESSA 3 przedstawiały huragan 4 kategorii Inez w rejonie Bahamów i Florydy. Satelita działał bezawaryjnie do 20 stycznia 1967 roku, kiedy to przestał działać znajdujący się na jego pokładzie radiometr FPR. 29 września 1967 roku przestała działać jedna z kamer. 9 października 1968 roku awarii uległa druga z kamera. Satelita został wyłączony z eksploatacji 2 grudnia 1968 roku[1].
Satelita pozostaje na orbicie, której parametry to 1393 km w perygeum i 1492 km w apogeum[5].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- ESSA 3. NASA gov. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
- Trajectory details ESSA 3. NASA gov. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
- TIROS 9, ESSA 1,..9. Gunter's Space Page. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
- Mark Wade: TIROS. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).
- Jonathan McDowell: Launch Log. Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2021-05-13]. (ang.).
- ESSA 3 (TOS-A). N2YO. [dostęp 2021-08-21]. (ang.).