Edmond de Talleyrand-Périgord
Edmond de Talleyrand-Périgord (ur. 1 sierpnia 1787 w Paryżu, zm. 14 maja 1872 we Florencji) – książę de Talleyrand-Périgord, książę de Dino, francuski generał.
| |
 Herb de Talleyrand-Périgord | |
| książę de Talleyrand-Périgord, książę de Dino | |
| Dynastia | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1787 |
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1872 |
| Ojciec |
Archambaud de Talleyrand-Périgord |
| Matka |
Madeleine Olivier de Senozan de Viriville |
| Żona |
Dorota de Talleyrand-Périgord (1809–1830) |
| Dzieci |
Napoleon Ludwik de Talleyrand-Périgord, Dorothée de Talleyrand-Périgord, Alexandre Edmond de Talleyrand-Périgord, Josephine Pauline de Talleyrand-Périgord |
|
| |
| generał porucznik | |
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1787 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1872 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja |
kawaleria |
| Jednostki |
8 Pułk Strażników Konnych (1812), 2 Brygada 1 Dywizji Kawalerii Gwardii Królewskiej (1815) |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Wczesne życie edytuj
Edmond był synem Archambauda de Talleyranda-Périgorda (1762–1838) i Madeleine Olivier de Senozan de Viriville (1764–1794); bratanek ministra Karola de Talleyranda-Périgorda (1754–1838), 1. księcia de Dino[1].
Kariera edytuj
W 1812 Edmond otrzymał pułk w Brescii (północne Włochy), a 19 września 1813 został awansowany na obersta. Służył w wojnie przeciwko szóstej koalicji, dowodząc trzema pułkami szaserów w bitwie pod Mühlbergiem w 1813 r., gdzie został wzięty do niewoli. W październiku 1823 został generałem[1]. Edmond był też księciem de Talleyrand-Périgord oraz księciem de Dino.
Życie prywatne edytuj
21 kwietnia 1809 we Frankfurcie nad Menem Edmond poślubił księżniczkę żagańską Dorotę (1793–1862)[2].
Edmond i jego żona mieli 4 dzieci. Dorota była jawnie zdradzana przez jej męża. W 1818 r. sąd ogłosił rozdział majątkowy pomiędzy nimi, w 1824 separację, a w 1830 rozwód[3]. Ich dzieci[4]:
- Napoleon Ludwik de Talleyrand-Périgord, książę żagański 3. książę de Talleyrand-Périgord, książę Valençay (1811–1898)
- Dorothée de Talleyrand-Périgord (1812–1814)
- Alexandre Edmond de Talleyrand-Périgord (1813–1894), który poślubił Marie Valentine Josephine de Sainte-Aldegonde (1820–1891)
- Josephine Pauline de Talleyrand-Périgord (1820–1890), która poślubiła Henri de Castellane (1814-1847)[5].
Talleyrand zmarł 14 maja 1872 roku we Florencji we Włoszech, gdzie mieszkał przez ostatnie 40 lat[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c L'héritage de Talleyrand > Facile à apprendre, difficile à maîtriser. [online], L'héritage de Talleyrand [dostęp 2021-08-26] (fr.).
- ↑ Louise-Eléonore-Charlotte-Adélaide d'Osmond comtesse de Boigne, Mémoires de la Comtesse de Boigne...: 1781-1866, Heinemann, 1907 [dostęp 2021-08-26] (ang.).
- ↑ Aleksander Edmund de Talleyrand-Périgord [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-08-26].
- ↑ Louise-Eléonore-Charlotte-Adélaide d'Osmond comtesse de Boigne, Récits d'une tante: Mémoires de la comtesse de Boigne née d'Osmond, publiés d'après le manuscrit original, Plon-Nourrit et cie., 1907 [dostęp 2021-08-26] (fr.).
- ↑ Napoléon-Louis Talleyrand-Périgord (duc de, 1811-1898) [online], data.bnf.fr [dostęp 2021-08-26] (fr.).