Edward Cegiel
Edward Cegiel (ur. 4 kwietnia 1922 w Miławie, zm. 1 maja 2012 w Poznaniu) – polski technolog drewna, profesor doktor habilitowany, inżynier[1].
Data i miejsce urodzenia |
4 kwietnia 1922 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
1 maja 2012 |
profesor | |
Specjalność: technologia drewna | |
Alma Mater | |
nauczyciel akademicki | |
Uczelnia |
Akademia Rolnicza w Poznaniu |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Życiorys
edytujW 1945 zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Michała Kosmowskiego w Trzemesznie (naukę rozpoczął tam w gimnazjum już w 1935, ale przerwała ją II wojna światowa). Podczas okupacji niemieckiej trudnił się tajnym nauczaniem w Kleczy Dolnej, gdzie został wysiedlony przez Niemców. W latach 1945–1950 studiował na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego (agrotechnika). Od 1949 do 1954 pracował w poznańskim „Pagedzie”. W 1958 ukończył studia na Wydziale Technologii Drewna Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. Doktoryzował się w 1961, a habilitował w 1965 na SGGW w Warszawie. 15 kwietnia 1977 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1988 profesorem zwyczajnym. W 1968 objął funkcję kierownika Katedry Tartacznictwa. W czasie pracy na uczelni wykładał dwanaście przedmiotów. Od 1978 do 1984 był prodziekanem ds. studiów zaocznych i eksternistycznych. W latach 1980-1981 był dziekanem Wydziału Technologii Drewna. W 1992 przeszedł na emeryturę[2].
Pochowany na cmentarzu junikowskim w Poznaniu[1].
Osiągnięcia
edytujNa Akademii Rolniczej w Poznaniu opublikował 58 prac, dwa skrypty, przygotował 99 prac w maszynopisach, w tym 27 dokumentacji naukowych dla przemysłu i 14 opracowań popularno-naukowych. Był promotorem trzech prac doktorskich i 140 magisterskich. Opracował oryginalną metodę badania efektów techniczno-ekonomicznych uzyskiwanych w wyniku praktycznego wdrażania nowych obrabiarek i urządzeń transportowych w przemyśle drzewnym[2].
Był członkiem Polskiego Towarzystwa Leśnego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Komisji Nauk Leśnych i Drzewnych oddziału PAN w Poznaniu, a także aktywnym i wieloletnim działaczem ZNP[2].
Zainteresowania
edytujDo jego zainteresowań należało przede wszystkim:
- badanie procesów produkcyjnych w zakładach wtórnego przerobu drewna,
- zwiększanie wydajności pracy w zakładach drzewnych,
- racjonalne wykorzystanie drewna tartacznego,
- optymalizacja technologiczna kompleksowego przerobu drewna i produkcji półfabrykatów,
- wykorzystywanie odpadów drzewnych w przerobach przemysłowych[2].