Edward Drzazga (ur. 26 sierpnia 1924 w Wolicy pow. Janów Lubelski, zm. 18 czerwca 2018) – generał brygady WP.

Edward Drzazga
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1924
Wolica Pierwsza

Data śmierci

18 czerwca 2018

Przebieg służby
Lata służby

1944 - 1990

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

3 Zapasowy Pułk Piechoty
14 samodzielny batalion Obrony Wybrzeża
76 Pułk Piechoty (LWP)
2 Warszawska Dywizja Zmechanizowana
Zarząd Operacyjny Sztabu Generalnego WP
Wyższa Szkoła Oficerska Służb Kwatermistrzowskich
Warszawski Okręg Wojskowy

Stanowiska

dowódca pułku, szef sztabu dywizji, dowódca dywizji, komendant Wyższej Szkoły Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich, z-ca Głównego Kwatermistrza WP, z-ca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego, Główny Inspektor Kontroli w Urzędzie Rady Ministrów

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Grób Edwarda Drzazgi i Wacława Zakrzewskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach

Życiorys

edytuj

Skończył dwie klasy gimnazjum w Chełmie. 5 sierpnia 1944 wstąpił do 3 zapasowego pułku piechoty w Lublinie. Od stycznia do kwietnia 1945 w Oficerskiej Szkole Piechoty w Lublinie, po ukończeniu której został podporucznikiem. W latach 1945–1948 m.in. dowódca kompanii w 65 pułku piechoty w Białymstoku.

W 1950 skończył kurs w szkole piechoty w Rembertowie, a w latach 1954–1957 studiował w Akademii Sztabu Generalnego. Od sierpnia 1957 dowódca 14 samodzielnego batalionu Obrony Wybrzeża w Warcisławiu, a od 1958 zastępca dowódcy 39 pułku zmechanizowanego ds. liniowych w Trzebiatowie. W 1959 został dowódcą 76 pułku piechoty w Gdańsku. Od 1963 zastępca szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Szczecinie. W 1965 został szefem sztabu – zastępcą dowódcy 2 Dywizji Zmechanizowanej w Nysie. W latach 1967–1969 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. Woroszyłowa w Moskwie. Od 1969 do 1970 zastępca szefa oddziału w Zarządzie Operacyjnym Sztabu Generalnego WP, od października 1970 do kwietnia 1975 dowódca 2 Dywizji Zmechanizowanej w Nysie. 29 września 1973 mianowany generałem brygady, nominację wręczył mu w Belwederze 10 października I sekretarz PZPR Edward Gierek. W maju 1975 został komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej Służb Kwatermistrzowskich w Poznaniu. Od maja 1977 zastępca Głównego Kwatermistrza WP. 20 czerwca 1980 został zastępcą dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds. Obrony Terytorialnej (do 20 maja 1983).

Od czerwca 1983 szef Głównej Inspekcji Terenowej w Ministerstwie Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska. 13 listopada 1985 został Głównym Inspektorem Kontroli i podsekretarzem stanu w URM. Od kwietnia do listopada 1990 w dyspozycji MON, następnie przeniesiony w stan spoczynku (pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego), zamieszkał w Iławie. Został pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera C15-6-1)[1].

Odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).

Bibliografia

edytuj