Elektor (historia)
Elektor – od XIII do XIX wieku tytuł niektórych książąt niemieckich uprawnionych do wyboru króla. Na mocy Złotej Bulli Karola IV Luksemburskiego z 1356 tytuł elektora przysługiwał królowi Czech, arcybiskupom Kolonii, Moguncji i Trewiru, księciu Saksonii, margrabiemu Brandenburgii i palatynowi reńskiemu (łącznie siedmiu elektorów)[1].
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/91/Goldene-bulle_1c-480x475.jpg/190px-Goldene-bulle_1c-480x475.jpg)
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Ilustrowana encyklopedia powszechna A-Z Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2011, s. 257