Elisabeth Görgl

austriacka narciarka alpejska

Elisabeth Görgl (ur. 20 lutego 1981 w Bruck an der Mur) – austriacka narciarka alpejska, dwukrotna medalistka olimpijska i trzykrotna medalistka mistrzostw świata.

Elisabeth Görgl
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1981
Bruck an der Mur

Klub

Kapfenberger SV

Wzrost

165 cm

Debiut w PŚ

10.03 2000, Sestriere
(DNF – slalom)

Pierwsze punkty w PŚ

12.12 2002, Val d’Isère (13. miejsce – gigant)

Pierwsze podium w PŚ

5.01 2003, Bormio
(2. miejsce – slalom)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

12.01 2008, Maribor (gigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
brąz Vancouver 2010 Gigant
brąz Vancouver 2010 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto Ga-Pa 2011 Zjazd
złoto Ga-Pa 2011 Supergigant
brąz Val d’Isère 2009 Superkombinacja
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Pra Loup 1999 Slalom
Puchar Świata (Zjazd)
3. miejsce
2011/2012
Puchar Świata (Supergigant)
2. miejsce
2007/2008
2. miejsce
2009/2010
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
2007/2008
Strona internetowa

Kariera edytuj

 
Elisabeth Görgl (pierwsza z prawej), podczas ceremonii wręczenia medali na XXI Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Vancouver (2010)

Pierwszy raz na arenie międzynarodowej Elisabeth Görgl pojawiła się 29 listopada 1996 roku w Hochgurgl, gdzie w zawodach FIS Race w slalomie gigancie zajęła 24. miejsce. W 1999 roku wystartowała na mistrzostwach świata juniorów w Pra Loup, zdobywając brązowy medal w slalomie. Uległa tam jedynie Anji Pärson ze Szwecji oraz Niemce Stefanie Wolf. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Québecu jej najlepszym wynikiem było ósme miejsce wywalczone zjeździe.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 10 marca 2000 roku w Sestriere, gdzie nie ukończyła slalomu. Pierwsze punkty wywalczyła 12 grudnia 2002 roku w Val d’Isère, zajmując trzynaste miejsce w gigancie. Niecały miesiąc później, 5 stycznia 2003 roku w Bormio, po raz pierwszy stanęła na podium zawodów tego cyklu, zajmując drugie miejsce w slalomie. W zawodach tych rozdzieliła na podium Chorwatkę Janicę Kostelić i Anję Pärson. W kolejnych latach jeszcze wielokrotnie plasowała się w najlepszej trójce, odnosząc przy tym siedem zwycięstw: 12 stycznia w Mariborze i 15 marca 2008 roku w Bormio była najlepsza w gigancie, 6 grudnia 2009 roku w Lake Louise zwyciężyła w supergigancie, 7 stycznia 2012 roku w Bad Kleinkirchheim i 11 stycznia 2014 roku w Altenmarkt triumfowała w zjeździe, a 23 stycznia 2014 roku w Cortina d'Ampezzo i 21 grudnia 2014 roku w Val d’Isère ponownie była najlepsza w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągała w sezonach 2007/2008 i 2010/2011, kiedy zajmowała czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 2007/2008 była druga w klasyfikacji giganta, w sezonach 2007/2008 i 2009/2010 zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji supergiganta, a w sezonie 2011/2012 była trzecia w klasyfikacji zjazdu.

Na początku 2003 roku została powołana do reprezentacji na mistrzostwa świata w Sankt Moritz, ale nie ukończyła pierwszego przejazdu slalomu i nie została sklasyfikowana. W 2009 roku wywalczyła brązowy medal w superkombinacji podczas mistrzostw świata w Val d’Isère, plasując się za swą rodaczką Kathrin Zettel oraz Larą Gut ze Szwajcarii. Na tej samej imprezie była też między innymi czwarta w zjeździe, przegrywając walkę o podium o 0,36 sekundy z Włoszką Nadią Fanchini. Największe sukcesy osiągnęła podczas rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie zwyciężyła w supergigancie i zjeździe. Görgl prowadziła także po zjeździe do superkombinacji, jednak w slalomie uzyskała dopiero piętnasty wynik i całe zawody ukończyła na piątej pozycji. W 2006 roku wystartowała w zjeździe na igrzyskach olimpijskich w Turynie, jednak nie ukończyła rywalizacji. Podczas rozgrywanych cztery lata później igrzysk w Vancouver wystartowała we wszystkich konkurencjach, zdobywając dwa medale. Najpierw zajęła trzecie miejsce w zjeździe, w którym szybsze były tylko dwie reprezentantki USA: Lindsey Vonn oraz Julia Mancuso. Parę dni później wystartowała w gigancie, w którym po pierwszym przejeździe znajdowała się na prowadzeniu, z przewagą 0,02 sekundy nad Francuzką Taïną Barioz. W drugim przejeździe Austriaczka osiągnęła piętnasty wynik, co dało jej jednak trzeci łączny czas. Ostatecznie zajęła trzecie miejsce, o 0,14 sekundy za Niemką Viktorią Rebensburg i 0,10 sekundy za Tiną Maze ze Słowenii. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, jednak w żadnym ze startów nie znalazła się w czołowej dziesiątce. Najlepszy wynik osiągnęła w gigancie, który ukończyła na jedenastej pozycji.

Wielokrotnie wygrywała zawody we wszystkich konkurencjach Pucharu Europy, zwyciężając także w klasyfikacji generalnej w sezonie 2002/2003[1]. Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym pięć złotych: w slalomie w latach 2004 i 2005, kombinacji w 2005 roku oraz supergigancie w latach 2006 i 2010[2]. W 2009 roku otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[3].

Jej matka, Traudl Hecher oraz starszy brat, Stephan również uprawiali narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF 15 lutego 2006   Turyn Zjazd 1:56,49   Michaela Dorfmeister
3.  17 lutego 2010   Vancouver Zjazd 1:44,19 +1,46   Lindsey Vonn
18. 18 lutego 2010   Vancouver Superkombinacja 2:09,14 +4,44   Maria Höfl-Riesch
5. 20 lutego 2010   Vancouver Supergigant 1:20,14 +1,00   Andrea Fischbacher
3.  25 lutego 2010   Vancouver Gigant 2:27,11 +0,14   Viktoria Rebensburg
7. 26 lutego 2010   Vancouver Slalom 1:42,89 +2,08   Maria Höfl-Riesch
DNF2 10 lutego 2014   Soczi Superkombinacja 2:34,62   Maria Höfl-Riesch
16. 12 lutego 2014   Soczi Zjazd 1:41,57 +1,25   Dominique Gisin
  Tina Maze
DNF 15 lutego 2014   Soczi Supergigant 1:25,52 -   Anna Fenninger
11. 18 lutego 2014   Soczi Gigant 2:36,87 +2,77   Tina Maze

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
DNF1 15 lutego 2003   Sankt Moritz Slalom 1:39,55 -   Janica Kostelić
8. 4 lutego 2005   Bormio Kombinacja 2:53,70 +3,83   Janica Kostelić
8. 8 lutego 2005   Bormio Gigant 2:13,63 +1,39   Anja Pärson
DSQ 11 lutego 2005   Bormio Slalom 1:47,98 -   Janica Kostelić
18. 11 lutego 2007   Åre Zjazd 1:26,89 +1,85   Anja Pärson
6. 6 lutego 2007   Åre Supergigant 1:18,85 +1,54   Lindsey Vonn
3.  9 lutego 2007   Åre Superkombinacja 1:57,69 +0,88   Kathrin Zettel
4. 9 lutego 2009   Val d’Isère Zjazd 1:30,31 +0,93   Lindsey Vonn
10. 12 lutego 2009   Val d’Isère Gigant 2:03,49 +1,48   Kathrin Hölzl
31. 14 lutego 2009   Val d’Isère Slalom 1:51,80 -   Maria Höfl-Riesch
1.  8 lutego 2011   Ga-Pa Supergigant 1:23,82 - -
5. 11 lutego 2011   Ga-Pa Superkombinacja 2:43,23 +0,89   Anna Fenninger
1.  13 lutego 2011   Ga-Pa Zjazd 1:47,24 - -
10. 17 lutego 2011   Ga-Pa Gigant 2:20,54 +1,25   Tina Maze
11. 5 lutego 2013   Schladming Supergigant 1:35,39 +1,25   Tina Maze
6. 8 lutego 2013   Schladming Superkombinacja 2:39,92 +2,32   Maria Höfl-Riesch
10. 10 lutego 2013   Schladming Zjazd 1:50,00 +1,48   Marion Rolland
23. 14 lutego 2013   Schladming Gigant 2:08,06 +5,19   Tessa Worley
DNF 3 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Supergigant 1:10,29 -   Anna Fenninger
6. 6 lutego 2015   Vail/Beaver Creek Zjazd 1:45,89 +1,06   Tina Maze

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
3.  9 marca 1999   Pra Loup Slalom 1:46,62 +2,23   Anja Pärson
8. 10 marca 1999   Pra Loup Gigant 1:53,82 +2,45   Denise Karbon
DNF1 13 marca 1999   Pra Loup Zjazd 1:11,09 -   Kerstin Reisenhofer
8. 21 lutego 2000   Québec Zjazd 1:13,47 +0,65   Fränzi Aufdenblatten
DNF1 25 lutego 2000   Québec Gigant 1:55,08 -   Anja Pärson
DSQ1 26 lutego 2000   Québec Slalom 1:50,79 -   Anja Pärson

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Maribor12 stycznia 2008 (gigant)
  2.   Bormio15 marca 2008 (gigant)
  3.   Lake Louise6 grudnia 2009 (supergigant)
  4.   Bad Kleinkirchheim7 stycznia 2012 (zjazd)
  5.   Altenmarkt11 stycznia 2014 (zjazd)
  6.   Cortina d’Ampezzo23 stycznia 2014 (supergigant)
  7.   Val d’Isère21 grudnia 2014 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach edytuj

  1.   Bormio5 stycznia 2003 (slalom) – 2. miejsce
  2.   Alta Badia13 grudnia 2003 (gigant) – 3. miejsce
  3.   Åre22 lutego 2004 (gigant) – 3. miejsce
  4.   Levi28 lutego 2004 (slalom) – 2. miejsce
  5.   Levi29 lutego 2004 (slalom) – 2. miejsce
  6.   Semmering28 grudnia 2004 (gigant) – 3. miejsce
  7.   Cortina d’Ampezzo28 stycznia 2006 (zjazd) – 3. miejsce
  8.   Cortina d’Ampezzo29 stycznia 2006 (gigant) – 3. miejsce
  9.   Åre15 marca 2006 (zjazd) – 3. miejsce
  10.   San Sicario27 stycznia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
  11.   Panorama24 listopada 2007 (gigant) – 2. miejsce
  12.   Szpindlerowy Młyn5 stycznia 2008 (gigant) – 3. miejsce
  13.   Cortina d’Ampezzo21 stycznia 2008 (supergigant) – 2. miejsce
  14.   Ofterschwang26 stycznia 2008 (gigant) – 2. miejsce
  15.   Sankt Moritz3 lutego 2008 (supergigant) – 2. miejsce
  16.   Aspen29 listopada 2008 (gigant) – 3. miejsce
  17.   Cortina d’Ampezzo25 stycznia 2009 (gigant) – 3. miejsce
  18.   Ofterschwang6 marca 2009 (gigant) – 2. miejsce
  19.   Val d’Isère18 grudnia 2009 (superkombinacja) – 3. miejsce
  20.   Garmisch-Partenkirchen12 marca 2010 (supergigant) – 2. miejsce
  21.   Lake Louise3 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
  22.   Val d’Isère19 grudnia 2010 (superkombinacja) – 2. miejsce
  23.   Monachium2 stycznia 2011 (slalom równoległy) – 3. miejsce
  24.   Åre25 lutego 2011 (superkombinacja) – 3. miejsce
  25.   Tarvisio5 marca 2011 (zjazd) – 3. miejsce
  26.   Lenzerheide16 marca 2011 (zjazd) – 3. miejsce
  27.   Sölden – 22 października 2011 (gigant) – 3. miejsce
  28.   Aspen – 26 listopada 2011 (gigant) – 2. miejsce
  29.   Lake Louise3 grudnia 2011 (zjazd) – 3. miejsce
  30.   Soczi18 lutego 2012 (zjazd) – 2. miejsce
  31.   Ofterschwang2 marca 2012 (gigant) – 3. miejsce
  32.   Lenzerheide12 marca 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  33.   Val d’Isère20 grudnia 2014 (zjazd) – 2. miejsce
  34.   Cortina d’Ampezzo18 stycznia 2015 (zjazd) – 2. miejsce
  • W sumie (7 zwycięstw, 16 drugich i 18 trzecich miejsc).

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj