Emel Emin

rumuńska poetka

Emel Emin (ur. 12 grudnia 1938 w Bazardżiku) – rumuńska i krymskotatarska poetka, pedagog, turkolog, tłumaczka, jedna z pierwszych nauczycielek języka tureckiego z Rumunii. Członek Związku Pisarzy Rumuńskich i Instytutu Języka Tureckiego.

Emel Emin
Data i miejsce urodzenia

12 grudnia 1938
Bazardżik

Zawód, zajęcie

poetka

Życiorys

edytuj

Emel urodził się 12 grudnia 1938 r. w Bazardżiku (obecnie Dobricz) w Dobrudży w Królestwie Rumunii. Jej rodzinne miasto liczyło wówczas około 50-60 tysięcy mieszkańców, w skład których wchodzili Bułgarzy, Turcy, Grecy, Ormianie i Romowie. Rodzice byli nauczycielami. Po ukończeniu szkoły średniej rozpoczęła naukę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Sofii po ukończeniu której uzyskała uprawnienia do nauczania w szkole podstawowej. Po dwóch latach pracy w szkole w rodzinnym mieście studiowała turkologię na wydziale Orientalistyki na Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy. Po otrzymaniu dyplomu w 1960 r. przez siedem lat pracowała w Dobriczu i Belogradet, obwód Warna. W 1967 r. przeniosła się do Konstancy w Rumunii, gdzie pracowała jako nauczyciel języka tureckiego. Była jednym z pierwszych nauczycieli tego języka w Rumunii. Tam też wyszła za mąż za Emina Atila. W 1991 r. została wykładowcą literatury tureckiej na Wydziale Literatury i Kolegium Nauczycielskim im. Mustafy Kemala Atatürka na Uniwersytecie „Ovidius” w Konstancy. Od 2000 r. jest członkiem Związku Pisarzy Rumuńskich Oddział Dobrudża. Jest członkiem Instytutu Języka Tureckiego[1][2].

Emel Emin zainteresowała się poezją w latach licealnych. W czasach studiów w Sofii przebywała w środowisku intelektualnym i poetyckim. Tam zaczęła pisać swoje pierwsze wiersze, w których wyrażała miłość do rodzinnej krainy, ukazywała świat kobiet, marzenia i uczucia macierzyńskie. Swoje pierwsze wiersze publikowała w czasopiśmie „Renkler/Culori” (Bukareszt), potem także w „Türk Dili/Limba Turcă” (Ankara), „Turnalar/Cocorii” (Izmir), „Cig” (Prizren); współpracuje z gazetami „Hakses” i „Karadeniz” (Konstanca). Publikuje artykuły promujące kulturę turecką oraz uczestniczy w sympozjach międzynarodowych, prezentując referaty z zakresu literatury tureckiej[1][2][3][4][5].

W 2010 r. Emin otrzymała nagrodę za wkład w kulturę turecką. Nagrodę wręczyli jej przedstawiciele rumuńskiej partii politycznej mniejszości etnicznej reprezentującej społeczność turecką Uniunea Democrată Turcă din România (UDMR): przewodniczący Osman Fedbi i zastępca Ibram Iusein[6].

Wybrane dzieła

edytuj
  • Umut, 1995, Kırklareli
  • Arzu, 1997, Bukareszt
  • Hanımeli, 2002, Bukareszt
  • Divan esintisi:Gazel ve dörtlükler, 2007, Konstanca

Przypisy

edytuj
  1. a b Emel Emin. Biyografya.com. [dostęp 2022-03-23]. (rum.).
  2. a b Marius Chelaru: Emel Emin. Poezia.3x.ro. [dostęp 2022-03-23]. (rum.).
  3. Köstence’de “Boyanın Suyla Dansı” Sergilendi. Köstence Yunus Emre Kültür Merkezi. [dostęp 2022-03-23]. (tur.).
  4. Simona Amghel: Eveniment în memoria gânditorului turc Mevlana. Cugetliber.ro. [dostęp 2022-03-23]. (rum.).
  5. Hayrullah Pervin: Türk azınlığın insan ve aydınlık hakları ihlal ediliyor. Birlik Gazetesi. [dostęp 2022-03-23]. (tur.).
  6. Prf. Dr. Emel Emin. Anayurt Gazetesi. [dostęp 2022-03-23]. (tur.).

Bibliografia

edytuj
  • Dr. Şaban M. Kalkan, Balkanlarda Türk Edebiyatı (Keşan Önder, 15.5.2004)
  • İhsan Işık, Resimli ve Metin Örnekli Türkiye Edebiyatçılar ve Kültür Adamları Ansiklopedisi (2006, 2007)